„Pogorzelisko”

Obszerne fragmenty najnowszej książki Wojciecha Sumlińskiego, której premiera nastąpi już wkrótce: 18 maja (link do przedsprzedaży poniżej)

---

A kiedy przyszli po mnie

Była punktualnie szósta. Stanąłem pod drzwiami i usłyszałem: „Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, proszę otwierać”.
Początkowo było ich ośmiu. Uzbrojeni, ale bez mundurów i oznakowanych kamizelek. Krótko i rzeczowo poinformowali mnie, że od tego momentu przechodzę pod ich „opiekę” i jestem zatrzymany pod zarzutem ujawnienia Aneksu do Raportu Komisji Weryfikacyjnej WSI spółce Agora, wydawcy „Gazety Wyborczej”. Absurdalność sytuacji mogłaby nawet być śmieszna, gdyby nie była groźną i tragiczną zarazem. Powoli, po pierwszym szoku, odzyskiwałem równowagę.
W tym czasie trwało już metodyczne przeszukanie mojego mieszkania. Jeden z funkcjonariuszy usiadł przy odtwarzaczu video i rozpoczął oglądanie kaset VHS, sekwencja po sekwencji, kaseta po kasecie. Do wieczora zajmował się tylko tym,

„Co Polska dała światu”

Autor ukazuję chlubną przeszłość Polski aby dodać nam otuchy w tych niełatwych czasach. Przypomina, że nasi przodkowie potrafili walczyć o Polskę w dużo trudniejszych niż my warunkach. Wskazuje również, jak wiele można zrobić, jeśli będzie się wiernym najpiękniejszym ideom polskiej historii.

Poniżej fragmenty z przygotowywanego do druku czwartego, bardzo mocno rozszerzonego wydania ksiązki „Co Polska dała światu” autorstwa Jerzego Roberta Nowaka.

---

Niedocenione dokonania Polaków w Brazylii

Do szczególnie wielkich zaniechań należy brak pełnego obrazu jakże wspaniałego i wielostronnego wkładu Polaków w rozwój rozlicznych krajów świata. Jednym z jakże wymownych zaniedbań jest przemilczenie w Polsce tak imponujących dokonań wybitnych Polaków w Brazylii.

Niegrzeczny „Lokal dla awanturnych”

Już wkrótce nakładem wydawnictwa Replika w księgarniach pojawi się „Lokal dla awanturnych” autorstwa Witolda Gadowskiego.
Jest to pierwsza książka tego znanego dziennikarza i reportera, składająca się ze zbioru krótkich, publicystycznych migawek, w których przegląda się Polska na przestrzeni ostatnich kilku lat.

Podczas zapowiedzi książki w styczniu tego roku w Krakowie autor tak ją opisał:
– Pisałem te teksty dla pełnokrwistych facetów i kobiet. Nie bawię się w kotka i myszkę z wpływowymi salonami, za nic mam fochy mniemanych wielkości. Bo w ogóle – poza prawdą – niewiele mnie już obchodzi.
Dodał też:
– Nigdy z nikim się nie układałem i nie przedkładam dobrego wychowania ponad szczerość.
Pamiętajcie jednak, że czytacie na własną odpowiedzialność.

Krasowski kontra PO-PiS

„Czas Kaczyńskiego” jest najważniejszą próbą zakwestionowania dominujących dziś, skrajnie stronniczych opisów polskiej polityki. Opisów, które żywią dwa główne polityczne obozy.

Od ponad dziesięciu lat Polska znajduje się w pułapce jałowego sporu między PO a PiS. Jeżeli Robert Krasowski ma rację, to jedyną szansą na wyjście z tej pułapki jest powolna utrata wiarygodności obu protagonistów tego sporu. Wielokrotne wezwania do złagodzenia konfliktu między dwoma walczącymi o władzę obozami od lat nie odniosły skutku. Żadna pozytywna perswazja nie zmieniła postawy zapiekłych uczestników sporu. Żaden nowy projekt polityczny nie osłabił dotąd skutecznie ich dominacji. Czy może to uczynić dobra publicystyka? Najnowsza książka Krasowskiego jest najważniejszą próbą zakwestionowania dominujących dziś, skrajnie stronniczych opisów polskiej polityki. Opisów, które żywią dwa główne polityczne obozy.

Pośród niesnasek Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla słowiańskiego oto papieża
Otworzył tron.

Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało, jak Bóg, pójdzie na miecze;
Świat mu to proch!

Twarz jego, słowem rozpromieniona,
Lampa dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło, gdzie Bóg.

Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud
Jeśli rozkaże, to słońce stanie,
Bo moc to cud!

„Moje Gran Rumbo”

Fragment najnowszej książki Stanisława Tymińskiego „Moje Gran Rumbo” (w przygotowaniu).

---

Kiedy nasze czółno zjeżdżało z rzeki Ayambis, ujrzeliśmy następna złotodajną Cangasa, która przywitała nas piękną kolorową tęczą. Byliśmy w terytorium Indian Huambisa, znanych ze zwyczaju zmniejszania czaszek zabitych wrogów. Mój przewodnik Roger ostrzegł mnie abym nie kasłał przy ludziach, bo bez wahania zabiją mnie z obawy przed grypą. Po drodze mijaliśmy puste wioski wymarłe z powodu tej choroby. Odizolowani od reszty świata nie mieli immunologicznej odporności.

Po pewnym czasie spotkaliśmy stojącą w rzece grupę Indian, która korzystając z wartkiego przepływu rzeki w pustym pniu starego drzewa wypłukiwała z piasku zebranego na jego dnie grudki złota.

„Bodo wśród gwiazd”. Gwiazdy nie gasną...

Pokolenia, które współtworzyło kulturę kabaretu międzywojennego okresu II Rzeczypospolitej i w niej żyło – już nie ma. A mimo to od dobrych kilkunastu lat obserwujemy rosnące zainteresowanie historią kabaretu tego okresu. Na temat teatrów rewiowych ukazują się publikacje naukowe i popularne. Także liczne biografie artystów w nich występujących. Wydawane są płyty z dawnymi piosenkami, w oryginalnych i współczesnych wykonaniach. Powstają filmy dokumentalne i fabularne, a nawet serial… Jakby chciano nadrobić długi czas milczenia o tym, co było ważnego i ciekawego w naszej kulturze rozrywkowej przed wybuchem drugiej wojny światowej i skazaniem ich w niebyt przez powojenną cenzurę komunistyczną.

Co tak atrakcyjnego jest dla pokolenia ich prawnuków w tej nieznanej przeszłości sprzed ponad wieku?
Pośrednio, opisując ówczesne lata w ciekawy i bezpretensjonalny sposób, Anna Mieszkowska stara się nam wyjaśnić tę zagadkę.

„Czerwona trucizna”

Wstęp i zarazem rekomendacja książki „Czerwona trucizna” Leszka Żebrowskiego napisany przez Stanisława Michalkiewicza.

---

      Na początku lat 90-tych, kiedy tylko w naszym nieszczęśliwym kraju rozpoczęła się transformacja ustrojowa, to znaczy - PRL-owska soldateska i bezpieczniacy poprzebierali się za demokratów, a dawni stalinowcy z „lewicy laickiej” w zamian za dopuszczenie do konfitur władzy, powystawiali im nie tylko certyfikaty autentyczności, ale nawet dyplomy „człowieków honoru”, środowiska żydowskie w Stanach Zjednoczonych nie stąd, ni zowąd podniosły wobec „narodu polskiego” – nie wobec jakichś Polaków, czy jakichś polskich środowisk, tyko właśnie wobec narodu polskiego jako całości zarzut, że w obliczu holokaustu zachował się „biernie”. Zarzut dziwaczny tym bardziej, że oskarżyciele nie precyzowali, co mianowicie „naród polski” miałby zrobić, żeby nie zasłużyć na taką recenzję, no i przede wszystkim – że naród polski podczas II wojny światowej, kiedy to Niemcy zorganizowały masakrę Żydów europejskich, tak całkiem biernie się nie zachował.

„Światło, którego nie widać”

W polskich księgarniach już ukazało się tłumaczenie książki Antoniego Doerra p.t. „Światło, którego nie widać” (tytuł oryginalny "All the Light We Cannot See"), pierwotnie wydanej w USA latem 2014 roku. Autor otrzymał za nią w tym roku prestiżową Nagrodę Pulitzera w kategorii literatury oraz Medal Andrzeja Carnegie, a także została ona uznana przez New York Times za jedną z 10 najlepszych książek 2015 roku. Nie wspominając o tym, że w chwili obecnej książka ta jest od równo 80 tygodni nadal na liście najlepszych bestsellerów NYT - i to nie gdzieś na końcu listy, jak to najczęściej dzieje się po tak długim czasie, ale nadal w pierwszej dziesiątce (w chwili gdy piszę te słowa jest na ósmej pozycji).

Nic więc dziwnego, że ta całkiem świeża powieść została już przetłumaczona na wiele języków na świecie.