Nie pozwól aby przepadły stare fotografie, filmy czy pamiętniki! Podziel się nimi ze wszystkimi Polakami i przekaż do zasobów Archiwum Narodowego IPN!
OSTRZEŻENIE: NASZA WITRYNA JEST NIEPOPRAWNA POLITYCZNIE I WYRAŻA BEZMIERNĄ POGARDĘ DLA ANTYPOLSKICH ŚCIERW ORAZ WSZELKIEJ MAŚCI LEWACKIEJ DZICZY I INNYCH DEWIANTÓW.
UWAGA: PRZEGLĄDASZ STRONY ARCHIWALNE!
NASZ ZAWSZE AKTUALNY ADRES BIEŻĄCEJ STRONY TO:
tiny.cc/itp2

„Nie płacz, kiedy odjadę”

Jutro, tj. 2 października 2016r. o godz. 18:00 w Audytorium Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN odbędzie się premiera filmu dokumentalnego „Nie płacz, kiedy odjadę” (tytuł ang. "Don't Cry When I am Gone"). Tytuł filmu nawiązuje do wielkiego przeboju z lat 1960. w wykonaniu włoskiego kompozytora i piosenkarza, Marino Mariniego, dla którego słowa specjalnie napisała Wanda Sieradzka podczas jego koncertów w Polsce. Mariniemu spodobał się utwór Sieradzkiej i zaśpiewał „Nie płacz, kiedy odjadę” podczas swego następnego koncertu w warszawskiej Sali Kongresowej.

Utwór napisany w modnych na Zachodzie rytmach twista i madisona trafił w gusta tak starszych, jak i młodszych słuchaczy i stał się potem jednym z największych szlagierów polskiej muzyki rozrywkowej. Piosenkę tę znali i śpiewali wszyscy, a pierwszy wers nawet jeszcze po latach pojawiał się na naklejkach na tylnej szybie samochodów.
Do dziś utwór pozostaje jednym z symboli epoki, kojarząc się z tym wszystkim, co było w tamtych czasach najlepsze, a popularność piosenki przerosła najśmielsze oczekiwania jej autorki. To właśnie jej osobie poświęcony jest najnowszy film dokumentalny Sławomira Grünberga, laureata nagrody EMMY i reżysera m.in. „Karskiego i władców ludzkości” - najbardziej znanego filmu dokumentalnego reżysera, uznawanego za majstersztyk przez krytykę i widzów. Grünberg w „Nie płacz, kiedy odjadę” podejmuje się próby odtworzenia burzliwych losów autorki przebojów, która w młodości wielokrotnie otarła się o śmierć. Jest to opowieść o polskiej dziewczynie, która jako Żydówka cudem przeżyła warszawskie getto i ocalała z Holokaustu, gdyż Wanda Sieradzka pochodziła ze zasymilowanej rodziny polskich Żydów (ale zawsze podkreślała swą polskość i do końca życia była polską patriotką). To historia kobiety, której wojenna trauma nie zdołała nigdy odebrać radości życia i zarazem fascynujący portret psychologiczny osoby. Pozwalając, by o Wandzie Sieradzkiej opowiadali jej znajomi, przyjaciele i syn, Zygmunt, tworzy ciekawą narrację i obraz postaci widzianej oczami osób ją znających.

W ścieżce dźwiękowej filmu usłyszymy wiele niezapomnianych polskich przebojów, gdyż Wanda Sieradzka miała ich na swym koncie całkiem sporo. Oprócz najsławniejszej „Nie płacz, kiedy odjadę” napisała także m.in. takie szlagiery jak „Nie mów nic”, „Gdzie są chłopcy z tamtych lat”, „Doliny w kwiatach”, „Ballada o Suliko”, czy „Róża była czerwona”.
Po premierze filmu twórcy i prowadzący Remigiusz Grzela zapraszają na dyskusję na temat filmu z udziałem reżysera oraz syna Wandy Sieradzkiej, Zygmunta.


© 888
1 października 2016
Źródło publikacji: „FilmyPolskie888”
tiny.cc/fp888

Creative Commons License
Wolne do kopiowania na tej samej licencji: CC-BY-NC-ND
(Creative Commons Licence - By Attribution, No Commercial Use, No Derivatives -
polskie tłumaczenie tutaj)




ZWIASTUN FILMU:





„Nie płacz, kiedy odjadę” / "Don't Cry When I'm Gone"

Produkcja: 2016 (Australia, Polska, USA)
Dystrybucja: LOGTV
Premiera: 2 października 2016

Reżyseria:


Scenariusz:


Zdjęcia:


Muzyka:
różni


Obsada:
w roli własnej
w roli własnej
i inni





ilustracje © LOGTV
wideo © LOGTV / vimeo.com

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

UWAGA: PRZEGLĄDASZ STRONY ARCHIWALNE!
NASZ ZAWSZE AKTUALNY ADRES BIEŻĄCEJ STRONY TO:
tiny.cc/itp2