Urodziła się 8 marca 1953 roku w Katowicach.
Jest absolwentką warszawskiej PWST, którą ukończyła w 1975 roku. Po studiach związała się ze stołecznym Teatrem Narodowym (1975-83), jednak zanim to nastąpiło, miała już za sobą kilka ról filmowych, gdyż zadebiutowała już w 1971 roku jako „dziewczyna w stroju krakowskim” w filmie „Milion za Laurę”. Rok później pojawiła się u Janusza Morgensterna w „Trzeba zabić tę miłość”, a jej pierwszą większą rolą była wspomniana wcześniej postać Panny Młodej w adaptacji „Wesela” (1972) Wajdy. Cztery lata później ponownie spotkała się z reżyserem w mniejszej roli w jego kolejnym filmie „Człowiek z marmuru” (1976).
Zapytana dlaczego została aktorką odpowiedziała:
– Chyba nie podobał mi się prawdziwy świat. Żyłam marzeniami, że jestem aktorką. W tych marzeniach oczywiście byłam mała i szczupła. Potem się okazało, że dobrze mówię wiersze, więc to się samo zaczęło nanizywać już w szkole podstawowej. W liceum nabrało ogromnego rozpędu. Prawdę mówiąc, to ja nic innego nie potrafię. No… jak coś trzeba zrobić, to się zrobi, oczywiście, tylko jak patrzę na inne kobiety, które tyle rzeczy potrafią, to ja umiem niewiele. Czy to jest szczęście? [...] Lubię to, co robię. Czasem przynosi mi to wiele satysfakcji.W 1977 roku zagrała żonę Józefa (Janusza Gajosa) w filmie Sylwestra Szyszki „Milioner”, w tym samym roku zagrała też służącą w serialu „Lalka” Ryszarda Bera, a rok później wystąpiła w „Nauce latania” Sławomira Idziaka. Grała u Henryka Bielskiego („Koty to dranie”, „Gwiazdy poranne”), Krzysztofa Zanussiego („Spirala”), Stanisława Barei („Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?”, „Alternatywy 4”), Wiesława Saniewskiego („Nadzór”, „Obcy musi fruwać”), Barbary Sass („Dziewczęta z Nowolipek”), Adama Hanuszkiewicza („Trzy po trzy” 1977) i Jacka Bromskiego („Sztuka kochania”, „Dzieci i ryby”).
Grała jedną z ról w historycznym serialu Zbigniewa Chmielewskiego „Blisko, coraz bliżej” (1982-86).
W 1986 roku po raz pierwszy pojawiła się u Marka Koterskiego w „Życiu wewnętrznym”, a rok później ponownie zagrała u Szyszki w filmie kryminalnym „Koniec sezonu na lody”. Z Koterskim spotka się jeszcze później na planie „Dnia świra” (2002) i filmu „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” (2004).
Od 1997 roku grała jedną z głównych ról w serialu „Złotopolscy” w międzyczasie pojawiając się w mniejszych lub większych rolach także w innych serialach („Hela w opałach”, „Kochaj mnie, kochaj!”, „Prawo miasta”, „Pani Basia, pani Róża”). Poza wspomnianymi występami u Koterskiego, właściwie nie grywa już w filmach kinowych. W 2009 roku zagrała w obrazie "Wódeczka i panienki" oraz "Enen". Z kolei rok 2010 to role w filmach "Projekt dziecko, czyli ojciec potrzebny od zaraz" oraz "Kołysanka". W tym samym roku, po 13 latach odtwarzania swej roli, zdecydowała się odejść z serialu „Złotopolscy”.
– Była to dla mnie trudna decyzja - powiedziała w wywiadzie dla "Świat i Ludzie" – Najbardziej [z tego powodu] cierpiała córka Agata, która mieszka w Niemczech.Jak stwierdziła, zawsze miała dobry kontakt z córką, ale po prostu brakowało im czasu dla siebie.
– Nie jest związana kontraktami i umowami. Czuje się wolna, ale czasem doskwiera mi samotność. Mieszkam sama, nauczyłam się tej samotności... – powiedziała. W 2010 roku wyprowadziła się do Niemiec „na kilka miesięcy” przekonana, że wpłynie to dobrze na nią i na relacje z córką.
W 2015 roku pojawiła się w filmie produkcji niemieckiej "Heimat ist kein Ort".
Poza Teatrem Narodowym, aktorka związana była z takimi stołecznymi teatrami, jak: Rozmaitości, Dramatyczny, Komedia, Powszechny, Na Woli, Scena Prezentacje. Zagrała też wiele ról dla Teatru TV. W 1988 roku czasowo wyemigrowała. Doskonała znajomość języka niemieckiego pozwoliła jej grać w teatrze i filmach niemieckich.
Od 2000 roku mężem Ewy Ziętek jest Rainer Jacob. Wspólnie mają córkę Agatę.
– Wiara nie jest modna. Jak przyznać się do wiary w Boga i nie być śmiesznym? Ludzie się boją. Poza tym, jak wyobrazić sobie Boga? To też jest problem. Bóg jest osobą, niewątpliwie, ale jak Go pojąć? W związku z tym nie traktujemy Go poważnie, mówimy o Nim per „Bozia”. Nie zapraszamy Go.
Znajoma opowiadała mi, jak kiedyś świętowała z rodziną Wigilię Bożego Narodzenia. Było oczywiście dodatkowe krzesło i nakrycie. Nagle rozległo się pukanie do drzwi. W progu stanął młody Murzyn i powiedział, że podobno jest miejsce dla nieznajomego przy stole. Nastąpiła konsternacja, no bo jak to? Zwyczaj jest, ale nie po to, żeby się realizował. Tak z Czarnym? Wigilia? Ale gdy usiadł, atmosfera się rozluźniła i okazało się, że młody człowiek jest studentem, który nie wyjechał na święta do domu. Przypomniał sobie o tradycji katolickiej i postanowił spróbować. W kilkunastu domach mu się nie udało, dopiero u tej mojej znajomej.
To tak a propos zapraszania Boga.
(Ewa Ziętek w wywiadzie dla „Magazyn Familia”)
☞ IMDb (angielski)
☞ Wikipedia (polski)
☞ Filmografia (polski)
 |
| Wesele (1972) |
 |
| Wesele (1972) |
 |
| Piorun kulisty (1975, odcinek serialu "CDN") |
 |
| Olśnienie (1976) |
 |
| Honor dziecka (1976) |
 |
| Co mi zrobisz jak mnie złapiesz? (1978) |
 |
| Gwiazdy poranne (1979) |
 |
| Kariera Nikodema Dyzmy (1980) |
 |
| Tulipan (1986, odcinek 1 serialu TVP) |
 |
| Białe małżeństwo (1992) |
 |
| Dzień świra (2002) |
 |
| Projekt dziecko (2009) |
źródła:
brak autora - „Ewa Ziętek”, Wirtualna Polska / www.film.wp.pl
brak autora - „Ewa Ziętek”, Film Polski / www.filmpolski.pl
brak autora - „Ewa Zietek”, Internet Movie Database / www.imdb.com
Michał Góral - „Ewa Ziętek: Chcę traktować Boga poważnie”, Magazyn Familia / www.magazynfamilia.pl
brak autora - „Ewa Ziętek emigruje z Polski” / www.pomponik.pl
brak autora - „Ewa Ziętek: Wnuczek zmienił mój świat” / www.dziennik.pl
ilustracje: © Filmoteka Narodowa
uaktualnienie: FP888, 2015-03-07-18:55
ARTYKUŁ PRZYWRÓCONY Z KOPII ZAPASOWYCH, Z TEGO POWODU ORYGINALNY FORMAT ARTYKUŁU MOŻE NIE PASOWAĆ DO FORMATU OBECNEGO BLOGU. NIEKTÓRE ILUSTRACJE MOGĄ BYĆ OBECNIE NIEDOSTĘPNE, A LINKI MOGĄ BYĆ NIEAKTUALNE.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz