Nazwiska właściciela i nazwy firmy nie podaję, ponieważ nie jestem do tego upoważniony, ale wyrok wraz z uzasadnieniem, sygn. akt II SAB/Wa 987/15 można przeczytać TUTAJ [tekst orzeczenia umieściliśmy także pod tekstem Autora - dop. redakcji ITP].
Przebieg ustawianych spektakli był tak skandaliczny, że zazwyczaj życzliwe dla WOŚP sądy, tym razem nie zostawiły suchej nitki na „dyrygencie” i solistach z zarządu. WSA Warszawa zobowiązał WOŚP do udzielenia informacji i przekazania firmie uczestniczącej w „konkursie” protokołu wraz z nagraniem przebiegu konkursu. Ponadto sąd zwrócił szczególną uwagę, że wyjaśnienia WOŚP należy uznać za całkowicie niewiarygodne. Jerzy O. wraz z pozostałymi członkami zarządu oświadczyli, że nie mogą udzielić informacji, ponieważ protokołu z „konkursu” nie sporządzono, a nagrania uległy zniszczeniu. Niebotyczny poziom arogancji i poczucia bezkarności, nawet jak na pana „Jurka”. Dotychczas podobne „stanowiska” WOŚP przechodziły przez wszelkie instytucje bez najmniejszych oporów, ale w końcu coś się ruszyło we właściwym kierunku. WSA w Warszawie językiem prawnym dał jednoznacznie do zrozumienia Jerzemu O., że takiej ściemy to i na bazarze Różyckiego się nie sprzedaje. O tym wyroku, który zapadł 13 kwietnia 2016 roku, w przeciwieństwie do moich wyroków, żadne media nie trąbiły. Dziwne, przecież to nie Matka Kurka, czy inny oszołom, ale sąd stwierdził jednoznacznie, że Fundacja WOŚP robi sobie jaja z konkursu ofert i prawa.
Od czasu pierwszego ostrzeżenia dla Jerzego O. minęło 5 miesięcy i 16 września 2016 roku ten sam sąd, na wniosek Piotra Wielguckiego, postanowił ukarać Fundację WOŚP za nieprzekazanie do sądu skargi na bezczynność fundacji w przedmiocie udzielania informacji publicznej. Pytania oczywiście dotyczyły finansów WOŚP i Złotego Melona. Obie te sprawy pokazują dobitnie, jaką „transparentnością” i praworządnością może się wykazać organizacja pożytku publicznego, na którą Polacy, samorządy i państwo, łożą gigantyczne pieniądze. Wreszcie passa bezkarności się skończyła! Wypadły dwie cegły z muru i to po waleniu głową, nie tylko przeze mnie, ale też przez właściciela firmy medycznej, który miał odwagę sprzeciwić się Jerzemu O. Na podstawie powyższych orzeczeń jest już prawnie potwierdzone to, co zawsze było oczywiste. Gdy Jerzy O. z mecenasem Zagajewskim i rzecznikiem Dobiesem błaźnili się przed Sądem Rejonowym w Złotoryi, wnosząc pudła z „fakturami”, a następnie odmówili sądowi przedłożenia wszystkich transakcji pomiędzy Złotym Melonem i WOŚP, natychmiast powstała miejska legenda.
Usłużne media i współpracujący z WOŚP, „zwykli internauci”, rozprowadzili po sieci łgarstwo, że dokumenty finansowe może oglądać jedynie biegły, nie jakiś tam „blogier”. Z tym kłamstwem wymyślonym na potrzeby zatarcia kompromitacji Jerzego O., nie sposób było walczyć, bo jak wiadomo przewaga medialna plus pranie mózgu widokiem chorych dzieci, dają pancerną ochronę przed brzydką prawdą. Niemniej dzięki WSA w Warszawie PR WOŚP przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie. Co w praktyce oznaczają wyroki WSA Warszawa? Po pierwsze, że Fundacja WOŚP łamie prawo i w sposób desperacki broni dostępu do danych finansowych samej fundacji, jak również spółki powiązanej „Złoty Melon” i przyległych firm prywatnych należących do rodziny Owsiaków. Po drugie sąd nakłada obowiązki i przy tym kary na organizację Jerzego O., która uchyla się od prawnych obowiązków i tworzy własne „prawo”, rozprowadzane w mediach i w Internecie.
Po trzecie w świetle wyroków jest więcej niż pewne, kto i w jakich okolicznościach może uzyskać dostęp do każdego dokumentu Fundacji WOŚP, który związany jest z prowadzeniem działalności statutowej i gospodarczej. Zatem kto i kiedy? Każdy obywatel Polski w dowolnym momencie, po złożeniu zwykłego zapytania w trybie dostępu do informacji publicznej. Jest to wartość nie do przecenienia i oznacza znacznie poważniejsze problemy dla Jerzego O., niż wszystkie procesy, których przedmiotem sporu była „d” Maryni albo „król żebraków”. Niestety nie znam jeszcze wysokości kary, ani uzasadnienia, bo informacje uzyskałem bezpośrednio w WSA Warszawa, przed doręczeniem mi korespondencji. Wysokość kary nie ma tu jednak wielkiego znaczenia, pewnie jest to kwota symboliczna, dużo ważniejsze jest stwierdzenie działań bezprawnych, co skutkuje zobowiązaniem do udzielania wszelkich informacji, a to jest dla Jerzego O. i WOŚP zabójcze.
© MatkaKurka
26 września 2016
źródło publikacji: „Matka Kurka wygrywa z Jerzym O.! WSA wlepia WOŚP karę za uchylanie się od obowiązków prawnych!”
www.kontrowersje.net
26 września 2016
źródło publikacji: „Matka Kurka wygrywa z Jerzym O.! WSA wlepia WOŚP karę za uchylanie się od obowiązków prawnych!”
www.kontrowersje.net
PS 12 października Jerzy O., stanie przed sądem karnym w Złotoryi za znieważenie i zniesławianie, 19 października zostanie ogłoszony kolejny wyrok WSA w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej przez WOŚP.
Orzeczenia NSA
II SAB/Wa 987/15 - Wyrok WSA w Warszawie z 2016-04-13
Sprawa ze skargi na bezczynność Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy z siedzibą w W. w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak Sędziowie WSA Anna Mierzejewska Janusz Walawski (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Sylwia Rosińska-Czaykowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi R. K. na bezczynność Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy z siedzibą w W. w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 14 lipca 2015 r. 1. zobowiązuje Fundację Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy z siedzibą w W. do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 14 lipca 2015 r. w zakresie pkt. 4 i 6; 2. umarza postępowanie w pozostałej części; 3. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 4. oddala wniosek o wymierzenie grzywny; 5. zasądza na rzecz skarżącego R. K. od Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy z siedzibą w W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotów kosztów postępowania.Uzasadnienie
R.K., powołując się na art. 1, art. 2 ust. 1 i 2 pkt 5 i nast. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r. poz. 782) w dniu 14 lipca 2015 r. złożył do Zarządu Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy z/s w [...] wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie wyboru oferty w dwóch zadaniach:FWOŚP/G/3/15 - materac przeciwodleżynowy 90 cm,
FWOŚP/G/4/15 - materac przeciwodleżynowy 100 cm, poprzez:
1) wskazanie czy przedstawiona przez Fundację w piśmie z dnia 7 lipca 2015 r. kwota jednostkowa 6.979 PLN dotycząca oferty materaca A. jest wartością netto czy wartością brutto,
2) przedstawienie dokumentu pisemnego zestawienia poszczególnych ofert i dokonanej i przeprowadzonej ich analizy przez Ekspertów Komisji Konkursowej,
3) przedstawienie dokumentu punktowej oceny złożonych ofert według kryteriów określonych w regulaminie z uwzględnieniem wymagań określonych w SIW Kontraktu i osiągniętych w toku negocjacji - dokonanej przez Komisję Konkursową,
4) przedstawienie protokołu z posiedzenia Komisji Konkursowej zatwierdzonego przez Prezesa i Zarząd Fundacji WOŚP w zakresie wyboru oferenta na dostawę materacy w dwóch zadaniach:
FWOŚP/G/3/15 - materac przeciwodleżynowy 90 cm,
FWOŚP/G/4/15 - materac przeciwodleżynowy 100 cm.
5) przedstawienie pełnej specyfikacji technicznej cech techniczno-użytkowych /parametrów technicznych/ produktu "oferty R. na materace o szer. 90 cm i 100 cm A.", w ich zgodności do szczegółowych zapisów zawartych SIWK, tj. Opis parametrów wymaganych, Negocjacje z zachowaniem konkurencji znak: FWOŚP/G/1-14/15, Specyfikacja Istotnych Warunków Kontraktu wraz załącznikami zaakceptowana przez Prezesa Zarządu Fundacji "Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy", załącznik nr 1.1.03 Parametry techniczno-użytkowe, załącznik nr 1.1.04 parametry techniczno-użytkowe /Warszawa dnia 20.03.2015/ w zakresie wymagań na dostawę materacy w dwóch zadaniach, oraz w oparciu o zdeklarowane parametry opisowe w ofercie konkursowej przez oferenta A.Z. prowadzącego działalność pod firmą R. siedziba ul [...],[...]:
- FWOŚP/G/3/15 materac przeciwodleżynowy 90 cm,
- FWOŚP/G/4/15 materac przeciwodleżynowy 100 cm.
6) dostarczenie kompletnej dokumentacji filmowej, która była przez Fundację realizowana w trakcie trwania Konkursu Ofert, w zakresie udziału skarżącego w tym Konkursie przed Komisją Konkursową.
Skarżący poprosił o przesłanie żądanych informacji na podany we wniosku adres i wyraził gotowość pokrycia ewentualnych kosztów związanych udostępnieniem informacji.
Następnie R.K., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy z siedzibą w [...], zarzucając jej naruszenie następujących przepisów prawa materialnego i procesowego:
1) art. 13 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudostępnienie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 14 lipca 2015 r. bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku,
2) art. 14 ust. 1 powyżej powołanej ustawy poprzez nieudostępnienie informacji publicznej w żądanej formie kserokopii dokumentów oraz kopii materiału filmowego wymienionego we wniosku,
3) art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej (przepis postępowania mający istotny wpływ na wynik sprawy) poprzez niewydanie przez organ decyzji administracyjnej odmawiającej udostępnienia informacji publicznej w żądanej we wniosku formie kserokopii odpowiednich dokumentów oraz kopii materiału filmowego, co zamknęło skarżącemu drogę do zaskarżenia takiego rozstrzygnięcia w odpowiedniej procedurze administracyjnej.
Podnosząc powyższe zarzuty pełnomocnik skarżącego wniósł o:
1) zobowiązanie Fundacji do udostępnienia, w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku, informacji publicznej żądanej we wniosku z dnia 14 lipca 2015 r. w formie kserokopii dokumentów oraz kopii materiału filmowego,
2) stwierdzenie, że bezczynność Fundacji nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa,
3) zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi pełnomocnik skarżącego podał, że organ w piśmie z dnia 17 lipca 2015 r. odpowiedział zgodnie z wnioskiem właściwie tylko co do pkt 1 wniosku, zaś co do pozostałych jego punktów ogólnikowo stwierdził, że informacje, o które skarżący wnioskował, otrzymał w poprzednich pismach organu z dnia 20 i 28 maja 2015 r., z 9 czerwca 2015 r. oraz z 7 lipca 2015 r. Naruszenia prawa procesowego i materialnego mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy i przez to powodujące uszczerbek w interesie prawnym skarżącego, są naruszeniami na tyle doniosłymi prawnie, że winny skutkować zobowiązaniem Fundacji do udostępnienia skarżącemu informacji publicznej w żądanej we wniosku formie kserokopii dokumentów oraz kopii materiału filmowego.
Fundacja, reprezentowana przez pełnomocnika, w odpowiedzi na skargę wniosła o umorzenie postępowania i zwrot jego kosztów.
W uzasadnieniu pisma procesowego pełnomocnik Fundacji podał, że wbrew twierdzeniu skarżącego, żądana informacja została mu udzielona w wyczerpującym zakresie, czyniąc tym samym wniosek o udostępnienie informacji publicznej bezprzedmiotowym. Niemniej jednak, stosownie do dyspozycji art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, pismem z dnia 10 sierpnia 2015 r. Fundacja udostępniła skarżącemu wnioskowane przez niego informacje w żądanej formie. Fundacja do dnia dzisiejszego nie udostępniła skarżącemu jedynie protokołu z posiedzenia Komisji Konkursowej oraz dokumentacji filmowej, na której został utrwalony udział skarżącego w jej posiedzeniu. Posiedzenia Komisji Konkursowej nie są protokołowane, a nagranie miało charakter tymczasowy i zostało usunięte po zakończeniu postępowania konkursowego.
Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r. sygn. akt I OPS 6/2008, jeśli organ wyda akt lub dokona czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których pozostawał w bezczynności, już po wniesieniu skargi na bezczynność, zastosowanie znajduje art. 161 § 1 pkt ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2015 r. 1224 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie swojej właściwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 cytowanego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Ponadto na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a.
Przedmiotem skargi w rozpatrywanej sprawie, jest bezczynność Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy z/s w [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
Z art. 149 p.p.s.a. wynika, że istota skargi na bezczynność polega na tym, iż Sąd, uwzględniając taką skargę, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
Stan bezczynności organu administracji publicznej występuje wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ (podmiot obowiązany) nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2003 r., IV SAB/Wa 109/07).
Skuteczność wniesienia skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej nie jest uzależniona od wcześniejszego złożenia jakiegokolwiek środka zaskarżenia. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r. poz. 782 z późn. zm.), przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się jedynie do decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej. Przepisy k.p.a. nie mają zatem zastosowania do pozostałych czynności podejmowanych w trybie wyżej wymienionej ustawy, które mają charakter czynności materialno-technicznych w rozumieniu przepisu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Mimo, iż warunkiem skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego na akty lub czynności, o których mowa w przywołanym przepisie, zgodnie z art. 52 § 3 p.p.s.a., jest wcześniejsze wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jednak bezczynność nie wchodzi w zakres pojęcia "akty lub czynności". Skoro ustawa nie przewiduje dodatkowych środków prawnych przeciwko czynnościom podejmowanym przez organy w przedmiocie udzielenia informacji publicznej (poza odwołaniem od decyzji o odmowie udzielenia takiej informacji), to należy uznać, że skarga na bezczynność jest dopuszczalna bez wezwania do usunięcia naruszenia prawa. (por. wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 601/05, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych - orzeczenia.nsa.gov.pl).
W rozpoznawanej sprawie skarżący złożył skargę na bezczynność Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej w zakresie określonym w jego wniosku z dnia 14 lipca 2015 r.
Ogólną zasadą, wynikającą z art. 61 Konstytucji jest dostęp do informacji publicznej. Wszelkie wyjątki od tej zasady winny być formułowane w sposób wyraźny, a wątpliwości winny przemawiać na rzecz dostępu.
Prawo dostępu do informacji publicznej jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ustawa ta w kompleksowy sposób reguluje zagadnienie dostępu do informacji publicznej, określa zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy oraz zasady i tryb udostępniania informacji publicznej. Należy przy tym wskazać, że zakres stosowania ustawy wytycza tylko dostęp do informacji publicznej nie zaś publiczny dostęp do wszelkich informacji.
W myśl przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, realizacja prawa do informacji publicznej jest uzależnione od jednoczesnego, kumulatywnego spełnienia trzech przesłanek:
- przedmiotem żądania udostępnienia informacji musi być informacja publiczna w rozumieniu art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 3 ust. 2 powołanej ustawy;
- adresatem żądania udostępnienia informacji publicznej na zasadach tej ustawy winien być podmiot obowiązany do jej udostępnienia, tj. zgodnie z art. 4 ust. 1 przedmiotowej ustawy "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne", a ponadto organizacje związkowe i pracodawców oraz partie polityczne (ust. 2);
- obowiązane do udostępnienia informacji publicznej zgodnie z art. 4 ust. 3 powołanej ustawy są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu tejże informacji.
Wobec powyższego zadaniem Sądu było ustalenie, czy w stanie faktycznym rozpoznawanej sprawy podmiot, do którego skierowano wniosek o udostępnienie informacji publicznej, jest podmiotem obowiązanym do jego załatwienia w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz czy żądana informacja ma charakter informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 tej ustawy.
Ustawodawca w art. 6 ust. 1 powołanej ustawy określił w sposób przykładowy zakres przedmiotowy pojęcia informacji publicznej. Zawarty w tym przepisie katalog nie ma charakteru zamkniętego i nie stanowi definicji informacji publicznej, która zawarta jest w art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.
W powołanej ustawie, ustawodawca wyodrębnia podmioty obowiązane do udzielania informacji publicznej według dwóch kryteriów. Pierwsze kryterium ma charakter ustrojowo-organizacyjny i dotyczy każdego, kto podmiotowo stanowi władzę publiczną lub sprawowanie władzy publicznej stanowi przedmiot jego działania. Drugie kryterium posiada charakter funkcjonalny i w związku z tym sama funkcja wykonywania zadań publicznych kwalifikuje dany podmiot prawa do obowiązku udzielania informacji publicznej.
Do ustalenia, czy określony podmiot jest obowiązany do udzielenia informacji na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, konieczne jest zbadanie istnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze, czy jest to podmiot wykonujący zadania publiczne, po drugie, czy w ramach wykonywania tych zadań wytwarza lub pozyskuje informacje publiczne.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że kluczową kwestią jest ustalenie, czy Fundacja Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy jest podmiotem obowiązanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Powołany przepis przewiduje dwa alternatywne kryteria, tj. wykonywanie "zadań publicznych" lub "dysponowanie majątkiem publicznym", dające podstawę do zakwalifikowania określonych podmiotów do kręgu podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej.
Faktem powszechnie znanym jest, że powyżej określona Fundacja jest organizacją pożytku publicznego wpisaną w dniu 1 września 2004 r. do centralnego rejestru organizacji pożytku publicznego. Jej głównym celem jest działalność w zakresie ochrony zdrowia, polegająca na ratowaniu życia chorych osób, w szczególności dzieci, i działanie na rzecz poprawy stanu ich zdrowia, jak również na działaniu na rzecz promocji zdrowia i profilaktyki zdrowotnej. Cel ten realizowany jest poprzez zbiórki pieniężne na zakup sprzętu na oddziały medyczne szpitali w całej Polsce, a także przez prowadzenie sześciu ogólnopolskich programów medycznych i jednego edukacyjnego.
W ocenie Sądu z powyższego jednoznacznie wynika, że Fundacja jako organizacja pożytku publicznego, a więc prowadząca działalność pożytku publicznego, wykonuje zadania publiczne. Jest zatem podmiotem zobowiązanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Warto w tym miejscu odwołać się do orzecznictwa sądowoadministracyjnego, w myśl którego: termin "zadania publiczne" jest pojęciem szerszym od terminu "zadania władzy publicznej" (art. 61 Konstytucji RP). Pojęcia te wiążą się przede wszystkim z zakresem podmiotowym, bowiem "zadania władzy publicznej" mogą być realizowane przez organy tej władzy lub podmioty, którym zadania te zostały powierzone w oparciu o konkretne unormowania ustawowe. Pojęcie "zadania publiczne" użyte w art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej zamiast pojęcia "zadania władzy publicznej" użytego w art. 61 Konstytucji RP, ignoruje element podmiotowy i oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności ustawowego przekazywania tych zadań (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2013 r., I OSK 1858/13, Lex nr 140498).
Nie bez znaczenia również dla uznania Fundacji za podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej, pozostaje okoliczność, iż zgodnie z art. 27 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1118 z późn. zm.), podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może, na zasadach i w trybie określonym w przepisach odrębnych, przekazać 1% podatku obliczonego zgodnie z odrębnymi przepisami na rzecz wybranej przez siebie organizacji pożytku publicznego. Otrzymane przez organizacje pożytku publicznego środki finansowe pochodzące z 1% podatku dochodowego od osób fizycznych mogą być wykorzystane wyłącznie na prowadzenie działalności pożytku publicznego. Tym samym uzasadniona wydaje się teza, że możliwość dysponowania tymi środkami o charakterze podatkowym, a więc środkami publicznymi, mieści się w pojęciu "dysponowania majątkiem publicznym".
Zgodnie z art. 4a ostatnio powołanej ustawy, organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, z wyłączeniem stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego, które:
1) wykonują zadania publiczne, lub
2) dysponują majątkiem publicznym
- udostępniają informację publiczną na zasadach i w trybie określonym w niniejszej ustawie.
Natomiast art. 4b i 4c ustawy stanowią, że udostępnianie informacji publicznej następuje:
1) poprzez ogłaszanie informacji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej na zasadach, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r. poz. 782 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 1240), albo
2) poprzez ogłaszanie informacji publicznej na stronie internetowej organizacji pozarządowych oraz podmiotów, o których mowa w art. 4a, albo
3) na wniosek na zasadach, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do udostępniania informacji publicznej przez organizacje pożytku publicznego stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Fundacja w rozpoznawanej sprawie zobowiązana była do działania na podstawie art. 4b pkt 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, zatem podstawowym obowiązkiem Fundacji, jako podmiotu obowiązanego do udostępnienia informacji była ocena, czy żądane przez skarżącego informacje w zakresie określonym w jego wniosku z dnia 14 lipca 2015 r. posiadają charakter informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Ponadto podmiot obowiązany, będący adresatem wniosku o udostępnienie informacji publicznej i posiadający żądaną informację, zobowiązany jest dokonać również oceny, czy żądana informacja może zostać udostępniona ze względu na dane podlegające ochronie na podstawie innych ustaw.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, w szczególności o sprawach wymienionych w jej art. 6. W świetle tego przepisu informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób ich dotyczących. Są nimi zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Jednocześnie na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej, władza publiczna lub inny podmiot w niej wskazany obowiązany jest do udzielenia żądanej informacji publicznej, która jest w jego posiadaniu (art. 4 ust. 3 ustawy), w sposób i formie wskazanej we wniosku bądź do wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia w oparciu o art. 16 tej ustawy.
Z akt sprawy, a w szczególności z pism Fundacji kierowanych do skarżącego wynika, że Fundacja uznała, że żądane przez niego informacje stanowią informację publiczną i informacje te zostały mu udostępnione z wyłączeniem pkt 4 i 6 wniosku. Fundacja poinformowała skarżącego, że nie dysponuje protokołem z posiedzenia Komisji Konkursowej, bowiem posiedzenia te nie są protokołowane, a przedmiotowe nagranie filmowe, jako tymczasowe, zostało usunięte po zakończeniu postępowania konkursowego. Natomiast zdaniem skarżącego, Fundacja udzieliła mu informacji w zakresie pkt 1 wniosku, natomiast w jego ocenie nie uzyskał informacji w zakresie pkt 2-5 wniosku.
Sąd dokonując analizy wniosku skarżącego z dnia 14 lipca 2015 r. doszedł do przekonania, że żądane przez skarżącego informacje stanowią informację publiczną, gdyż dotyczą one określonych faktów związanych z prowadzonym przez Fundację konkursem ofert na zakup wyrobów medycznych, które znalazły odzwierciedlenie w dokumentach wytworzonych podczas prowadzonego konkursu ofert na zakup wyrobów medycznych i które zostały przekazane skarżącemu. Jednocześnie Sąd stwierdził, że wniosek skarżącego o udostępnienie informacji publicznej nie został jednak zrealizowany w zakresie pkt 4 i 6.
Udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje przy uwzględnieniu regulacji zawartej w art. 14 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Udzielenie informacji żądanej przez wnioskodawcę następuje w formie czynności materialno-technicznej. Natomiast gdy podmiot obowiązany, do którego skierowano wniosek, nie dysponuje takimi informacjami, zawiadamia o tym wnioskodawcę.
Fundacja w piśmie z dnia 10 sierpnia 2015 r. zawiadomiła skarżącego, że nie posiada informacji określonych w pkt 4 i 6 jego wniosku i podała, co jest przyczyną braku możliwości udostępnienia ich zgodnie z wnioskiem. Jednakże w ocenie Sądu jest to niewystarczające aby przyjąć, że Fundacja nie pozostaje w bezczynności. Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, że z przeprowadzonego przez Fundację przedmiotowego konkurs ofert nie został sporządzony protokół. Nawet jeżeli taka sytuacja zaistniała, to Fundacja powinno to uprawdopodobnić np. poprzez oświadczenie Zarządu Fundacji. Podobnie ma się sprawa związana z nagraniem filmowym, które, jako tymczasowe, zostało usunięte. To również powinno zostać uprawdopodobnione np. w formie protokołu anulowania czy też zniszczenia.
Reasumując stwierdzić należy, że w rozpoznawanej sprawie Fundacja pozostaje w bezczynności w zakresie określonym w pkt 1 wyroku, albowiem nie uprawdopodobniła, że żądanych przez skarżącego informacji publicznych nie posiada.
W ocenie Sądu bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, albowiem podejmowane przez Fundacje działania, w tym kierowane do skarżącego pisma, świadczą o woli załatwienia wniosku skarżącego w całości.
Wskazane okoliczności uzasadniały też rozstrzygnięcie zawarte w pkt 3 sentencji wyroku. Zgodnie bowiem z art. 149 § 2 p.p.s.a. sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Przepis ten nie obliguje Sądu do wymierzenia grzywny, lecz daje mu takie uprawnienie w razie stwierdzenia, że bezczynność miała charakter rażącego naruszenia prawa. Kwestia ta pozostawiana jest do uznania sądu orzekającego w sprawie. W opinii składu orzekającego okoliczności rozpoznawanej sprawy nie wymagają dyscyplinowania organu poprzez wymierzenie grzywny.
Fundacja zobowiązana jest rozpatrzyć wniosek skarżącego z dnia 14 lipca 2015 r. w zakresie określonym w pkt 1 wyroku w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach orzeczono w oparciu o art. 200 i 205 § 2 p.p.s.a.
Tekst orzeczenia zachowano 26 września 2016 r. o godz. 21:51 z witryny www.orzeczenia-nsa.pl, strony 1 - 7 (wszystkie opublikowane).
Ilustracja © Gazeta Polska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz