Ilustrowany Tygodnik Polski²: „Bóg w Krakowie”

Proponuję Państwu film, który nie jest prowokacją czy happeningiem. Nie chcę nikogo ranić czy pouczać i moralizować. Bóg w Krakowie to nie fajerwerki i tanie chwyty na religijną egzaltację. Zapraszam: przyjdźcie do kina i przenieście się w przepiękne miejsce, w którym… niebo spotyka się z ziemią, a ziemia z niebem.

Dariusz Regucki, reżyser filmu

Młody polityk, który otrzymuje korupcyjną propozycję; dziewczyna szukająca miłości; stojąca na rozdrożu prawniczka specjalizująca się w sprawach rozwodowych; drobny złodziej pragnący ukraść relikwiarz z Krwią Pańską; małżeństwo niemogące doczekać się dziecka; wreszcie kobieta po przejściach i mężczyzna niepotrafiący wyzwolić się ze szponów hazardu. Co ich łączy?
„Bóg w Krakowie” to film o potędze Bożego Miłosierdzia i tęsknocie człowieka za Stwórcą. Jego akcja rozgrywa się współcześnie na tle urokliwego, tajemniczego i mistycznego miasta, które sam Bóg postanowił uczynić stolicą swojego Miłosierdzia. Na splatających się drogach bohaterów swoje ślady odciskają wielcy święci: św. Jan Paweł II, św. Brat Albert, św. Jadwiga, św. Faustyna, a nawet… św. Rita, a niezwykłe sceny rozgrywają się w pełnych mistyki miejscach: pod wawelskim Czarnym Krzyżem, cudowną figurą Dzieciątka Koletańskiego czy przed obrazem Matki Bożej Wolności.

„Bóg w Krakowie” jest filmem o wierze, nadziei, przebaczaniu, poświęceniu, miłości, wolności. W tym pełnym ciepła i dobrych emocji obrazie widzowie mogą podziwiać wielu znakomitych aktorów: Dorotę Pomykałę, Jerzego Trelę, Kamilę Baar, Radosława Pazurę, Piotra Cyrwusa, Edwarda Linde-Lubaszenko, Karolinę Chapko, Macieja Słotę i wielu innych. Reżyserem i autorem scenariusza jest Dariusz Regucki, twórca m.in. „Karoliny”.

Film patronatem honorowym objął kard. Stanisław Dziwisz.

[Opis producenta]

Cóż dodać do tego opisu po obejrzeniu filmu? Pewnie to, że tak pięknych widoków Krakowa nie zawierał dotychczas żaden film. Ech, te drony… Potęga miejskiego krajobrazu, niezwykła żywotność Wisły, tłumnie odwiedzane bulwary, śródmiejskie uliczki (m.in. Krakowska, Pijarska, Poselska, Retoryka czy Skałeczna), kościoły, Wawel i Rynek Główny, ba, nawet pajęczyny linii tramwajowych i ta mgła… są niezwykłe.

Przypomina się i twórczość Stanisława Markowskiego, i zdjęcia wielu wspaniałych, krakowskich fotografików, i… film o Paryżu (z 1951 roku!) z niezapomnianą piosenką Edith Piaf…

Opisane historie – oczywiście, że prawdziwe – łączy najważniejsze wyznanie człowieka: Wierzę. A wiara to przecież także i miłość i nadzieja, a jest ich w tym filmie „ponad miarę”. Wiara w dobro, w pomyślne rozwiązanie kłopotów, we wspólną przyszłość…

W powodzi filmów, spektakli i tekstów, które nie nadają się, by na nich budować jakąkolwiek wspólnotę i tożsamość – „Bóg w Krakowie” jaśnieje jak gwiazda poranna (il. w wypełnionym do ostatniego miejsca kinie „Kijów” mogliśmy spotkać się z aktorami i twórcami filmu, wieczór poprowadziła p. Lidia Jazgar, fot. p. Mirosław Boruta). Naprawdę warto zbudować się tym filmem. I robić następne, nawet jeśli będą… jeszcze lepsze ;-)