Po ukończeniu Wydziału lalkarskiego krakowskiej PWST otrzymała angaż i zadebiutowała w teatrze "Groteska". W tym samym czasie dalej studiowała aktorstwo eksternistycznie, które ukończyła 3 lata później i przeniosła się do wrocławskiego Teatru Laboratorium.
W kinie zadebiutowała w 1960 roku użyczając głosu Żagiewce w filmowej baśni "Marysia i krasnoludki" (do dzisiaj jest to jedyna rola głosowa w karierze), jednak za początek jej kariery filmowej uważa się rolę Agnieszki w "Życiu rodzinnym" Krzysztofa Zanussiego, zrealizowanym 10 lat później.
Następnie wystąpiła u Zanussiego ponownie, w filmie telewizyjnym "Za ścianą" z 1971 roku, w którym zagrała zakompleksioną niedoszłą panią naukowiec. Te dwie debiutanckie role zostały nagrodzone na krajowych i międzynarodowych festiwalach filmowych. Wkrótce też stała się ulubioną aktorką tego reżysera i Zanussi napisał nawet kilka scenariuszy filmowych z myślą o niej.
Andrzej Wajda po obejrzeniu filmu "Za ścianą" zaproponował Komorowskiej zagranie Racheli w "Weselu", za co została nagrodzona Złotym Gronem w 1974 roku podczas Lubuskiego Lata Filmowego. Po tak udanych debiutach Maja Komorowska błyskawicznie stała się bardzo rozchwytywaną przez reżyserów aktorką, jednak po przejściu w 1972 roku do warszawskiego Teatru Współczesnego prowadzonego wówczas przez Erwina Axera, (z teatrem tym związana jest zresztą do dzisiaj) skupiła się przede wszystkim na scenie teatralnej, pomimo dzielenia czasu między deski teatru i obiektywy kamer filmowych.
Lata 1980-te w większości wypełniła jej praca w teatrze, ale pojawiła się też w kilku znanych filmach tego okresu - "Człowieku z żelaza", "Roku spokojnego słońca", "Lawie" czy "Dekalogu 1" Kieślowskiego. Zagrała także w filmach niemieckich oraz węgierskich, a w 2002 roku nawet wystąpiła gościnnie w popularnym serialu telewizyjnym "Na dobre i na złe".
Podczas stanu wojennego udzielała pomocy internowanym będąc członkiem Prymasowskiej Rady Pomocy Internowanym i Ich Rodzinom. Do dzisiaj jest częstym gościem ośrodków polonijnych na całym świecie, w których występuje z wieczorami poetyckimi. Także od wielu już lat bierze czynny udział w życiu społecznym i kulturalnym kraju, m.in. wspierając budowę warszawskiego hospicjum onkologicznego, czy też biorąc udział w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej.
Była wielokrotnie odznaczana (lista odznaczeń poniżej).
W 2014 roku, po 55-ciu latach małżeństwa, jej mąż hrabia Tyszkiewicz zmarł w wieku 78 lat. Mieli jedno dziecko, syna urodzonego w 1963 roku.
888
Grudzień 2014
Artykuł opublikowano w witrynie„FilmyPolskie888”
www.FilmyPolskie888.blogspot.com
Artykuł opublikowano w witrynie„FilmyPolskie888”
www.FilmyPolskie888.blogspot.com
IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
Pełna lista Odznaczeń i nagród jest TUTAJ
Filmografia pani Mai dostępna jest TUTAJ
Za ścianą (1971) |
Jak daleko stąd, jak blisko (1972) |
Wesele (1974) |
Panny z Wilka (1979) |
Rok spokojnego słońca (1984) |
Panny i wdowy (1991) |
Fot. Maciej Zienkiewicz / AG |
ARTYKUŁ PRZYWRÓCONY Z KOPII ZAPASOWEJ. Z TEGO POWODU FORMATOWANIE ARTYKUŁU LUB ZAŁĄCZONYCH DO NIEGO ILUSTRACJI MOŻE NIE PASOWAĆ DO OBECNEGO FORMATU. NIEKTÓRE ILUSTRACJE MOGĄ BYĆ OBECNIE NIEDOSTĘPNE.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz