W oczekiwaniu na kolejny reset

Jak groźne memento brzmią te trzy doniesienia z ostatnich tygodni: wprowadzenie ruchu bezwizowego dla obywateli Ukrainy wjeżdżających do UE (szykuje się nam nowy „Wołyń”, akcja „Wisła” czy jedno i drugie naraz?); skokowe zwiększenie liczby bezpośrednich połączeń lotniczych z Tel Awiwu do Polski (czyżby nowy most powietrzny do ewakuacji „uchodźców” z Bliskiego Wschodu?); zaprzysiężenie pierwszych ochotników do Obrony Terytorialnej. Oby tym ostatnim nie był przeznaczony los nowych orląt przemyskich w prowokacji, po której Polska zostanie spacyfikowana pod hasłem „walki z faszyzmem” i „przywracania demokracji”.

Kto chce się pozbyć Macierewicza?

3 sierpnia 2008 roku w Krakowie odbyła się wyjątkowa przysięga wojskowa. Tę wyjątkowość zapewniła obecność ówczesnego premiera Donalda Tuska oraz szefa MON, Bogdana Klicha, a także fakt, że była to ostatnia przysięga składana przez żołnierzy powołanych do odbycia obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej. To właśnie podczas tamtej uroczystości zapowiedziano zniesienie przymusowego poboru do wojska oraz utworzenie armii zawodowej. Nie będę się tutaj rozwodził nad tym czy ta decyzja była dobra czy zła. Stało się, to się nie odstanie, mówi stare powiedzenie używane w sytuacjach kiedy mamy do czynienia z wydarzeniami nieodwracalnymi. Żaden rząd nie odważy się przywrócić obowiązkowego poboru w trosce o młody wyborczy elektorat i pod względem nieodwracalności decyzji przypomina to program „500+”, na który w przyszłości może zamachnąć się jedynie polityczny samobójca.