Słabości polityki zagranicznej (I)

Słabości polityki zagranicznej RP

Efekty polityki zagranicznej PO można krótko podsumować słowami starej piosenki warszawskiego Studenckiego Teatru Satyryków: „Ja już widziałem takie dno, przy którym wszystkie gwiazdy bledną!”
Za rządów PO polityka zagraniczna leżała na wszystkich kierunkach geograficznych. Na pewno nie było sukcesem niewolnicze skundlenie Polski D. Tuska wobec dyktatu niemieckiej kanclerz A. Merkel Stany Zjednoczone, formalnie nasz główny sojusznik militarny, symbolicznie zaznaczyły swój stosunek do Polski pokazując nam drzwi akurat w dniu 17 września, gdy zerwały ustalenia w sprawie tarczy przeciwrakietowej.
Doszły do tego sławetne słowa B. Obamy o „polskich obozach koncentracyjnych” i późniejsza wypowiedź szefa FBI w tym samym stylu, za którą odmówił przeproszenia.
Francja już kilka lat temu określiła miejsce Polski słowami prezydenta J. Chiraca : „Polska straciła okazję siedzenia cicho”. Stosunki z Rosją pogorszyły się do niebywałego stopnia i znalazły się w najgorszym stanie od 1989 r. Ukraina,. mocno wspierana przez rząd PO, nawet za cenę wyjścia przed szereg w stosunku do innych krajów Europy, bez wahania zgodziła się na wyeliminowanie nas z grona krajów mających wpływ na rozwiązywanie kryzysu ukraińskiego ,obok Niemiec, Francji i Rosji. A na dodatek zaczęła intensywnie uprawiać kult ludobójców z UPA. Z kolei kraje Grupy Wyszehradzkiej w ostatniej chwili zostały zdradzone przez premier E. Kopacz przez jej nielojalne posunięcie, zrywające wcześniejsze ustalenia, w sprawie imigrantów. PO zupełnie „zapomniała” o Polakach na Wschodzie i blisko 20-milionowej Polonii (m.in. nic nie zrobiła dla przełamania dyskryminacji 2 – milionowej mniejszości polskiej w Niemczech i wsparcia jej walko o przyznanie praw mniejszości narodowej ). Równolegle do tego przez całe 8 lat rządów PO dalej trwało pogarszanie obrazu Polski w świecie, przy żałosnej bierności i indolencji ambasadorów i ambasad. To pogarszanie obrazu Polski sprzyja nagłaśnianiu bezprawnych roszczeń żydowskich wobec naszego kraju, a w przyszłości może ułatwić rozczłonkowywanie Polski, zwłaszcza działania dla pokojowego zaboru naszych ziem zachodnich i północnych. Można powiedzieć, że nowy rząd PiS-u przejął polską politykę zagraniczną w stanie prawdziwej ruiny. Stanowiło to fatalną pozycję wyjściową dla polityki zagranicznej rządu PiS-u.

Jest również parę innych czynników nie ułatwiających rządowi PiS-u wyprowadzanie Polski z międzynarodowej izolacji, w jaką zepchnęły ją rządy PO. Pierwszym z nich jest słabość frakcji, do której wchodzi PiS w Parlamencie Europejskim, w odróżnieniu od tamtejszej pozycji PO. Przypomnijmy, że PO należy do najsilniejszej frakcji w parlamencie Europejskim - Grupy Europejskiej Partii Ludowej,(Chrześcijańskich Demokratów), liczącej 271 członków. Do tej frakcji należą tez przedstawiciele partii V.Orbána- Fidesz. PiS należy natomiast do jednej z najsłabszych frakcji w PE, piątej pod względem liczebności (52 członków) – Europejskich Konserwatystów i Reformatorów. Na dodatek samo PiS przez lata nie zadbało o pozyskanie sobie liczących się przyjaciół na arenie międzynarodowej. I jest to drastyczna różnica w zachowaniu PiS-u w odróżnieniu od działań Fideszu Orbána. Viktor Orbán, walcząc o władzę na Węgrzech od 2002 roku, a potem rządząc, cierpliwie zabiegał o zyskanie sojuszników za granicą. Warto tu wspomnieć kilka nieznanych w Polsce faktów. B. kanclerz Niemiec Helmut Kohl akurat w czasie jednej z większych nagonek na Węgry wywiadzie dla „Sterna” z 5 listopada 2014 r. Kohl nazwał premiera Orbána „wielkim Europejczykiem, który po europejsku myśli i działa". Wielkim Europejczykiem nazwał Orbana również przewodniczący frakcji EPP (Europejskiej Partii Ludowej) w Europejskim Parlamencie Joseph Daul. Wśród osób występujących z jednoznacznym entuzjastycznym poparciem dla Orbána znaleźli się m. in. najsłynniejszy konserwatywny filozof brytyjski Roger Scruton, słynny rosyjski dysydent pisarz Władimir Bukowski, parokrotny gubernator Nowego Jorku George Pataki, popularny pisarz brytyjski Tibor Fischer, autor książkowego eseju o „Tygrysie Orbánie”. Do czołowych zagranicznych zwolenników Orbána zalicza się Christopher H,. Smith, jeden z najaktywniejszych kongresmanów amerykańskich, od 2011 r. współprzewodniczący Kongresu Helsińskiego w USA. Przyrównał on nawet osobę węgierskiego premiera do postaci prezydenta Ronalda Reagana, z którym współpracował przez lata W stanowczej obronie Orbána wobec ataków z zewnątrz występowali m.in. prezydent Czech Vaclav Klaus, premier Czech Petr Necas, premier W. Brytanii David Cameron. Dodajmy, że sam Orbán, posługujący się znakomitą angielszczyzna,. niestrudzenie werbował kolejnych zwolenników Węgier na arenie międzynarodowej, występując na rozlicznych konferencjach międzynarodowych, m.in. na zjazdach katolików w Madrycie i Bilbao, na konferencji katolików w Berlinie, na zjeździe gnieźnieńskim, czy uczestnicząc w zaciekłych bojach w Parlamencie Europejskim.

Na tym tle tym dziwniejszym jest to, że politycy PiS-u nie pozyskali przez ostatnie dziesięć lat żadnego wybitnego przyjaciela politycznego wśród polityków Zachodu, czy nawet wśród polityków pobliskich słowiańskich Czech i Słowacji? Dlaczego nie zrobili tego też nasi europosłowie z PiS-u? Jeśli się mylę i jest choćby jedno nazwisko znanego polityka zachodniego, popierającego PiS, to z pokorą sprostuję te wywody. Dodam tu jeszcze bardzo godne uwagi spostrzeżenia amerykańskiego politologa, eksperta Rady Atlantyckiej Adriana Karatnycky. Politolog ten, jednoznacznie sprzyjający nowemu PiS-owskiemu rządowi, starał się wyjaśnić przyczynę tak silnych ataków na obecną Polskę w mediach zachodnich. Jego tłumaczenie tego faktu było dość szokujące. Powiedział : „ PiS jest partią zwróconą do wewnątrz. Jej liderzy są uwikłani przede wszystkim w wewnętrzny dialog polityczny. Nie „globalizują się” – nie podróżują, nie mają grupy ludzi, którzy byliby w stanie pokazać za granicą ich punkt widzenia”. (Podkr.- J.R.N.) (Por. wywiad T. Deptuły z A. Karatnyckym w Nowym Jorku: To tylko demokracja, „Wprost” z 24 stycznia 2016 ).

Działania prezydenta A. Dudy i premier B. Szydło dla zwiększenia roli Polski na forum międzynarodowym

Trzeba przyznać, że zarówno prezydent Andrzej Duda jak i premier Beata Szydło, zaczynając działania na arenie międzynarodowej w tak trudnej sytuacji dla Polski, już dotąd wiele zrobili dla przełamania naszej izolacji.. Prezydent Duda zrobił bardzo wiele dla wzmocnienia Grupy Wyszehradzkiej, szybko naprawiając skutki zdradzieckiego postępowania E. Kopacz w stosunku do tej Grupy. Bardzo duże znaczenie miało przy tym naprawienie dzięki 6-godzinnemu spotkaniu J.Kaczyńskiego i V..Orbána niepotrzebnego zgrzytu w stosunkach z Węgrami z lutego 2015 r. Szybko okazało się, że istnieje wiele rzeczy, które łączą nasze kraje, począwszy od zdecydowanego sprzeciwu wobec najazdu imigrantów po opór wobec projektu Nord Stream 2 , nie mówiąc o szansach dużego wzmocnienia współpracy gospodarczej. Wizytą prezydenta A. Dudy w Estonii rozpoczęło się cierpliwe zacieśnianie stosunków Polski z innymi mniejszymi i średnimi krajami europejskimi. Doszło do bardzo dużego zbliżenia stanowisk z Rumunią. Nadzwyczaj pomyślnie rozwijają się stosunki Polski z Chorwacją, której prezydent publicznie zadeklarowała chęć widzenia Polski w roli lidera krajów Środkowej Europy. Bardzo ważne znaczenie miał wyjazd prezydenta A. Dudy w grupie przedstawicieli kilkunastu innych krajów do Chin i związane z tym zapowiedzi bardzo znaczącego rozszerzenia współpracy gospodarczej z tym krajem, dotąd tak głupawo zaniedbywanej przez rządy PO. Niebywałym sukcesem okazało się wystąpienie premier Beaty Szydło na forum Parlamentu Europejskim w Strasburgu, wbrew tym, którzy przewidywali porażkę polskiej premier z powodu braku doświadczenia w polityce międzynarodowej. Bardzo ważne znaczenie ma fakt, że prezydent Andrzej Duda w dynamiczny sposób rozpoczął umacnianie kontaktów z Polakami za granicą, tak fatalnie i szkodliwie zaniedbanych za rządów PO.

Błędy W. Waszczykowskiego, najbardziej nieudanego ministra w gabinecie premier B. Szydło.

O tym, że nie osiągnięto jeszcze bardziej znaczących sukcesów w przełamywaniu izolacji Polski w największym stopniu zadecydowały okropne błędy w działaniach ministra spraw zagranicznych Witolda Waszczykowskiego, bezkonkurencyjnie najsłabszego ministra w nowym rządzie. A zarazem jedynego ministra, który niepotrzebnie dostarczył nośne argumenty demagogicznej opozycji anty-PiS-owskiej. Jej liderzy, krytykowani za ciągle apele o obcą ingerencję w sprawy Polski, wciąż powołują się na to, ze sam Waszczykowski zwrócił się, jak wiemy, bardzo niefortunnie, o ocenę do Komisji Weneckiej. Świetny znawca problematyki MSZ-u Krzysztof Baliński napisał w związku z tym tak szkodliwym posunięciem Waszczykowskiego:: „Odwołanie się do Komisji Weneckiej, to już dyplomatyczna katastrofa.. Zamiast, jak twierdził, mistrzowskiego, zagrania, postawił rząd pod międzynarodowym pręgierzem”. (Por. K.Baliński :: Czas spolonizować MSZ”, „Warszawska Gazeta”, 25 marca 2016 ). Co najgorsze, Waszczykowski, tak „mocny w gębie” minister dalej dosłownie nic nie robi, aby przeczyścić stajnię Augiasza, jaka jest jego ministerstwo i ambasady. Doszło do tego ,że nawet bardzo przyjacielsko nastawiony do Polski Izraelczyk Jonny Daniels zdumiewał się nad zachwaszczeniem naszych ambasad przez ludzi PO , mówiąc w wywiadzie dla Jakuba Mielnika z „Wprost” 3 kwietnia 2016 r. „(…) Wy zostaliście z ambasadorami mianowanymi przez PO. Oni nie szanują obecnego rządu i nie robią nic, by go chronić. To jest naprawdę szokujące. (Podkr.- JRN). Mamy w zagranicznych mediach ataki, w których miesza się Jana Grossa z polskimi obozami śmierci i opowieściami o rządzie, który podobno próbuje pisać historię od nowa. To jest kompletny miszmasz, pełen kłamstw i niedomówień, z którymi wasi ambasadorowie nic nie robią”. (Podkr. – JRN) Zaprawdę przedziwna jest sytuacja, kiedy wielce przyjazny nam Izraelczyk alarmuje z powodu skrajnej bierności polskiego ministra spraw zagranicznych, podczas gdy nasz rząd to toleruje! I tak to uczciwy Żyd okazuje się dużo mądrzejszy w polskich sprawach od polskiego ministra spraw zagranicznych. Nie rozumiem, dlaczego tak rozsądna Pani Premier trzyma tego zarozumiałego gadułę w swoim rządzie. To już drugi Minister-Pleciuga po W. Bartoszewskim!

Drobna Zmiana zamiast Dobrej Zmiany

Znany publicysta i dziennikarz śledczy Cezary Gmyz: opublikował 8 lutego 2016 r. na portalu telewizjarepublika.pl Gmyz szokujący tekst: „Placówki dyplomatyczne są przechowalnią dla komunistycznej agentury”. Stwierdził tam m.in.: "Polskie placówki dyplomatyczne są przechowalnią dla komunistycznej agentury i i jej dzieci. Trzeba to wypalić rozgrzanym żelazem" . Cezary Gmyz zamieścił tam też link do zawierającej 237 nazwisk "Listy członków służby zagranicznej, którzy przyznali się do służby lub współpracy z komunistycznymi służbami specjalnymi oraz osób, które IPN podejrzewa o kłamstwo lustracyjne". Wiceminister MON Bartosz Kownacki w wywiadzie na Fronda.pl z 8 lutego 2016 r, odnosząc się do powyższych stwierdzeń C. Gmyza, powiedział m.in.:„Takie osoby powinny być jak najszybciej odwoływane z pełnionych funkcji. Ministerstwo Spraw Zagranicznych powinno, na ile jest to możliwe, rezygnować z ich usług. Dla mnie jest to rzecz oczywista (…) Osoby, które służyły obcemu komunistycznemu reżimowi – służąc nie niepodległemu Państwu polskiemu, lecz Związkowi Sowieckiemu – w niepodległej Polsce nie powinny pełnić tak ważnych funkcji. Dyplomacja jest szczególnie wrażliwą sferą, gdzie każde słowo, zachowanie i gest ma znaczenie. Takie osoby potencjalnie mogą być po prostu nielojalne względem władzy niepodległej Polski”.

Z kolei Marek Bućko, który przepracował 8 lat w MSZ- w centrali i na placówce, gorzko oceniał obecną sytuację w MSZ w publikowanym 2 marca 2016 r. na portalu kresy 24.pl tekście „Lewacko-esbecka konserwa w MSZ ma się świetnie! Dobra Zmiana nie dotyczy resortu ministra Waszczykowskiego?”. Pisał tam m.in. : „Czy w Polsce brakuje błyskotliwych politologów znających się na polityce wschodniej i europejskiej? Czy brakuje nam oddanej Krajowi i Narodowi młodzieży, wykształconej i znającej biegle po kilka języków, z zapałem do pracy?

Jak długo jeszcze roztaczany przez stare kadry w MSZ mit „niezastąpionych fachowców”, których nie można zwolnić, będzie służył do blokowania stołków przez leniwych post-komuchów i utrudniania dopływu do resortu młodych, zdolnych ludzi o poglądach patriotycznych? (…) Jeśli uważa Pan, że zatrudniając jednego patriotę – Wiceministra Jana Dziedziczaka i zwalniając Tomasza Arabskiego z ambasadorstwa w Hiszpanii już Pan załatwił sprawy kadrowe, to ja się z tym głęboko nie zgadzam. Ja głosowałem na Dobrą Zmianę, a nie na Drobną Zmianę. (…)No i wreszcie co z byłymi SB-kami, którzy nadal są masowo zatrudnieni w MSZ? (…)”.

W kontekście niemal zupełnego braku zmian w Msz pod batutą Waszczykowskiego przytoczę końcowe uwagi z cytowanego już świetnego tekstu K. Balińskiego z „Warszawskiej Gazety” z 25 marca 2016 r „Czas spolonizować MSZ”. Baliński pisał o MSZ-cie: „Jasne jest, że nie ma ministerstwa bardziej zdeprawowanego i kosmetyczne zmiany nie pomogą. MSZ trzeba odzyskać, spolonizować, zbudować od nowa, zastosować opcje zerową (…) Patrzmy zatem Waszczykowskiemu na ręce, nie gódźmy się na jego wybryki (…)”.

Przypomnę, że już 25 listopada 2015 r. zamieściłem na tym blogu alarmujący tekst : „Czas na weryfikacje ambasadorów”, wymieniając ośmiu najgorszych reprezentantów RP, ciągle pozostających na placówkach. Tekst swój zakończyłem zacytowaniem słów prof. Jacka Bartyzela z jego tekstu publikowanego 23 kwietnia 2015 r. : „Jeśli kiedykolwiek powstanie rząd polski nie tylko z nazwy, to w MSZ cała geremkowszczyzna i bartoszewszczyzna musi zostać wymieciona żelazną miotłą do samych fundamentów. Lepiej przez jakiś czas nie mieć żadnych dyplomatów, lepiej żeby na placówkach dyplomatycznych był tylko personel techniczny, niż żeby Polskę reprezentowali ludzie, którzy Polski nienawidzą i jej świadomie szkodzą”. (Podkr.- J.R.N.)”.

Niestety od czasu mego tekstu niewiele się zmieniło na placówkach z winy indolencji W. Waszczykowskiego, czy też jego chęci uzyskania dobrych punktów w sferach starego Salonu za to, że tak niewiele i powoli zmienia. Szczególnym skandalem jest ciągłe utrzymywanie przez Waszczykowskiego największego szkodnika R. Schnepfa jako ambasadora w Waszyngtonie, pomimo apelów z wielu stron o jego jak najszybsze usunięcie. Według relacji telewizyjnych prezydent Duda spotkał się w USA tylko z jednym amerykańskim senatorem. Czyż nie jest to najlepszy dowód nieróbstwa, a może raczej sabotażu ze strony Schnepfa?!. Dobry ambasador przez kilka lat swego działania w jakimś kraju mógłby bez trudu zgromadzić wokół Ambasady RP przynajmniej kilkunastu kongresmanów i senatorów życzliwych Polsce! Ostatnio mieliśmy kolejny przedziwny wyskok ministra Waszczykowskiego w sprawie Schnepfa. Jak wiadomo szkodnik ten posunął się aż do dokonania wpisu na forum społecznościowym w związku z bardzo licznymi krytykami jego osoby w Polsce, że atmosfera w Polsce zaczyna przypominać rok 1968, sugerując, że grozi nam fala antyżydowskości. Minister Waszczykowski krytycznie ocenił to wystąpienie Schnepfa, mówiąc : „Myślę, że przesadził, ponieważ dzisiejsza Polska nie przypomina Polski z ‘68 roku, nie ma antysemickiej nagonki (…)_ „trzeba będzie poważnie porozmawiać z ambasadorem, że jednak przesadził”. („Przesadził”, cóż za eufemizm?). Zapytany, czy dojdzie do odwołania Schnepfa w związku z jego wpisem, minister Waszczykowski odparł, że „to by wywołało pewne zamieszanie w tej chwili w naszej dyplomacji, w relacjach ze Stanami Zjednoczonymi i tuż przed szczytem (NATO)”. Po rozmowie Waszczykowskiego ze Schnepfem ten ostatni łaskawie przyznał, że porównanie obecnej sytuacji do Polski z 1968 roku było nieadekwatne. I tak mamy kolejne „osiągnięcie” Waszczykowskiego w stosunku do Schnepfa. Minister, że tak powiem pogroził Schnepfowi przysłowiowym palcem w bucie. W całej sprawie głupawo, nie po raz pierwszy, zachował się Paweł Kowal. Broniąc Schnepfa powiedział: „W tej sprawie pod każdym względem MSZ powinien być w 100% solidarny z ambasadorem i ambasador powinien to odczuwać”. No cóż, od dawna wiadomo, że dysydent z PiS-u -Paweł Kowal jest nieprawdopodobnym mięczakiem i słuchanie jego porad w sprawach zagranicznych mogłoby tylko prowadzić na manowce. (Szczególnie szkodliwe dla Polski są bajdurzenia Kowala wybielające Ukrainę Poroszenki i Jaceniuka).
7 lutego 2016 r. apelowałem już na tym blogu o jak najszybsze usunięcie przez nowy Sejm ustawy o „bratniej pomocy”, (druk 10 66).. Dziwne, że dotąd nic nie zrobiono dla eliminacji tej tak niebezpiecznej ustawy, stwarzającej ułatwienia dla ewentualnej interwencji z zewnątrz. Dziwne jest też, że obecni parlamentarzyści nie zrobili nic dla przygotowania oświadczenia wykluczającego jakiekolwiek roszczenia żydowskie wobec Polski, roszczenia całkowicie bezpodstawne. Oświadczenie to jest tym bardziej potrzebne w sytuacji, gdy w Stanach Zjednoczonych rysuje się bardzo poważna możliwość dojścia do władzy Hillary Clinton, bardzo wyraźnie popierającej te roszczenia. Należałoby zwrócić się też z apelem do amerykańskiej Polonii, aby wybierając swego kandydata na prezydenta USA, brała pod uwagę stosunek poszczególnych kandydatów do roszczeń żydowskich wobec Polski.

© Jerzy Robert Nowak
13 kwietnia 2016
źródło publikacji:
www.jerzyrnowak.blogspot.com

CIĄG DALSZY:
☞ Słabości polityki zagranicznej (II)




Ilustracja © Andrzej Lange