Bromski, Jacek Bolesław

Pan Jacek Bromski jest reżyserem wielu znanych przebojów kinematografii polskiej, jak „U Pana Boga za piecem”, „Zabij mnie glino”, „Sztuka kochania”, czy „Kuchnia polska”. Był też producentem przeboju kinowego „Kiler”.

Urodził się 19 grudnia 1946 roku we Wrocławiu.

Nie planował kariery filmowej, początkowo studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, które porzucił w 1968 roku. Jeszcze jako student rozpoczął współpracę z Polskim Radiem i na przełomie lat 1960-ch i 1970-ch prowadził wraz z Tadeuszem Romerem popularny wówczas, cotygodniowy "Radiowy Magazyn Przebojów", prezentujący na antenie PR I najnowsze nagrania i ciekawostki ze świata muzyki rozrywkowej.

Na początku lat 1970-ch został dyskdżokejem w tworzących się wtedy w klubach pierwszych polskich dyskotekach, po czym powrócił do nauki i przez 2 lata studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, którą także porzucił i w 1974 roku przeniósł się do łódzkiej "filmówki".


Będąc studentem PWSFTviT zadebiutował w roli prezentera w klubie w noweli filmowej Zbigniewa Kamińskiego p.t. „Lekcja miłości”, która później stała się częścią filmu fabularnego „CDN”. Rok później zadebiutował jako reżyser etiudą szkolną p.t. „Kolarz”, do której sam napisał scenariusz, a w następnym roku zrealizował następną etiudę „Aniele Boży, stróżu mój”.
W 1978 roku ukończył Wydział Reżyserii w łódzkiej PWSFTviT. Jego pierwszym "pełnym" debiutem reżyserskim był film zrealizowany wespół z Jerzym Gruza w ko-produkcji polsko-belgijsko-kanadyjsko-brytyjskiej p.t. „Alice” („Alicja”), który był adaptacją znanej powieści Lewisa Carrolla "Przygody Alicji w Krainie Czarów". Ten niskobudżetowy film (jak na warunki zachodnich produkcji) nie zrobił furory ani w Polsce ani na zachodzie, ale pozwolił jednak Bromskiemu i innym zaangażowanym w jego produkcję polskim filmowcom na zarobienie pierwszych prawdziwych pieniędzy (dla przypomnienia: przeciętna pensja wynosiła wówczas kilkanaście dolarów miesięcznie).
W 1984 roku pan Bromski zadebiutował także w telewizji, realizując w ko-produkcji polsko-angielskiej film „Ceremonia pogrzebowa”, w którym główną rolę zagrała jego ówczesna żona, Anna Romantowska. Przez niektórych znawców film ten uważany jest za jego debiut (z uwagi na fakt, że jest to pierwsza w pełni samodzielna realizacja reżysera). Jednak to dwa następne filmy zwróciły uwagę zarówno krytyków jak i publiczności na produkcje reżysera: „Zabij mnie glino” (1987) i „Sztuka kochania” (1989) stały się wówczas przebojami kinowymi i do dzisiaj należą do kanonu polskich filmów lat 1980-ch i ostatnich lat PRL-u.
Od tego czasu praktycznie każdy film pana Bromskiego jest mniejszym lub większym przebojem ekranu, pomimo nie zawsze przychylnych mu recenzji (jak np. „U Pana Boga za piecem” - początkowo określone jako "mdła i trywialna komedyjka" w recenzji jednej z ówczesnych czołowych gazet).

Od 1988 wraz z Juliuszem Machulskim prowadzi Studio Filmowe "Zebra", w którym pełni funkcję kierownika literackiego. Od 2000 roku zasiada w zarządzie międzynarodowej organizacji producenckiej AGICOA, a w 2002 został wiceprezesem Międzynarodowego Stowarzyszenia Autorów Filmowych AIDAA. Od 2008 roku jest prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a obecnie jest też przewodniczącym Rady Programowej Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej (kadencja upływa w 2017 roku).

Podczas wywiadu udzielonego Stowarzyszeniu Filmowców Polskich w 2012 powiedział:
– W roku 1985, w stanie wojennym, w czasach aktorskiego bojkotu Telewizji nie do pomyślenia byłoby kręcenie filmu o Milicji Obywatelskiej [chodzi o film „Zabij mnie glino” - dop. red.]. Musiałem dać wyraźny sygnał, że ten film nie ma nic wspólnego z rzeczywistością za oknem. Więc mamy trzy programy Telewizji – a były dwa, na ekranie pojawiają się reklamy, których wówczas w ogóle nie było, milicjanci w zbudowanym w stylu amerykańskiego biurowca komisariacie jedzą hamburgery od McDonalda w opakowaniach sprowadzonych przeze mnie z Londynu, a plenery i wnętrza naturalne wybierałem pod kątem zachodniej elegancji. Być może dlatego ten film lepiej się starzeje, nie razi „ludowo-ojczyźnianą” przaśnością. Dzisiaj widz inaczej to odbiera, ale też historia zatoczyła koło, kino amerykańskie jest dziś powszechnie dostępne, a jednak polskie filmy i seriale cieszą się w Polsce większym zainteresowaniem niż zagraniczne. Kryterium pozostaje oczywiście jakość, więc jeśli polski widz ma przed sobą dwa porównywalne produkty, polski i amerykański, to chętniej wybierze polski. [sfp.org.pl]

Jacek Bromski był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była aktorka Anna Romantowska, drugą o prawie 30 lat młodsza Monika Smoleń, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego w rządzie Donalda Tuska.
Ma jedno dziecko z Moniką Smoleń.

W 2011 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

© 888

Grudzień 2014
Artykuł opublikowano w witrynie„FilmyPolskie888”
www.FilmyPolskie888.blogspot.com

IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
Filmografia pana Bromskiego dostępna jest TUTAJ

2007 (fot. Marta Apanowicz)

(fot. Marta Dylewska)

---

ARTYKUŁ PRZYWRÓCONY Z KOPII ZAPASOWEJ. Z TEGO POWODU FORMATOWANIE ARTYKUŁU LUB ZAŁĄCZONYCH DO NIEGO ILUSTRACJI MOŻE NIE PASOWAĆ DO OBECNEGO FORMATU. NIEKTÓRE ILUSTRACJE MOGĄ BYĆ OBECNIE NIEDOSTĘPNE.