Satyryk, aktor, autor i wykonawca licznych piosenek, a przede wszystkim Człowiek–legenda, który od czasu założenia w 1967 roku (istniejącego do dzisiaj!) kabaretu „Pod Egidą” stał się w PRL prawdopodobnie jednym z najbardziej inwigilowanych artystów...
Mając 11 lat trafił do szkoły wojskowej – w latach 1948–1957 był kolejno słuchaczem Korpusu Kadetów im. gen. Karola Świerczewskiego oraz Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej w Jeleniej Górze. Zrezygnował jednak z kariery w Ludowym Wojsku Polskim i po odejściu z wojska przez pewien czas pracował w Warszawskich Zakładach Telewizyjnych na linii montażowej przy składaniu telewizorów. Od 1960 roku związał się z Estradą Poetycką klubu studenckiego „Hybrydy” w Warszawie, gdzie kierował studenckim Teatrem Hybrydy, prowadzącym trzy sceny: dramatyczną, kabaretową, i pantomimę. Był wówczas członkiem Związku Młodzieży Polskiej, a później wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Wkrótce też rozpoczął studia na kursie wieczorowo-zaocznym na Wydziale Socjologii Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR, którą ukończył w 1968 r. Jak powiedział w wywiadzie o tym okresie:
Klub studencki „Hybrydy” początkowo nie był polityczny ani też anty-komunistyczny, chociaż w późniejszych latach prezentowana na jego deskach satyra stawała się coraz bardziej zjadliwa i upolityczniona, a jego kabaret umożliwił w tym czasie rozpoczęcie kariery wielu osobom, m.in. Jonaszowi Kofcie, Adamowi Kreczmarowi, Stefanowi Friedmannowi, Maciejowi Damięckiemu, Wojciechowi Młynarskiemu, czy też Piotrowi Fronczewskiemu. Gdy w 1967 roku został rozwiązany pod zarzutem wrogości wobec władz i deprawacji młodzieży, Jan Pietrzak odszedł z „Hybryd” i założył własny kabaret autorski, który nazwał „Kabaret Pod Egidą”, a jego premiera nastąpiła 10 lutego 1968 r. w Warszawie.
Od samego początku „Kabaretu Pod Egidą” pan Pietrzak zasłynął (nierzadko bardzo złośliwą) satyrą polityczną komentującą ówczesną sytuację społeczno-polityczną i wyraźnie wymierzoną w socjalistyczny ustrój PRL, która z czasem stawała się coraz ostrzejsza, nierzadko doprowadzając do sytuacji, gdy cenzura zabraniała mu wykonywania publicznie całych partii przygotowanych monologów i skeczy. Nic dziwnego więc, że władze utrudniały mu wynajęcie lokalu, a także (jak dzisiaj wiemy z dokumentów opublikowanych przez IPN) już od początku lat 1970. Jan Pietrzak był inwigilowany (wraz z Krystyną Jandą i Piotrem Fronczewskim) przez agentów Służb Bezpieczeństwa PRL w ramach akcji wymierzonej przeciwko twórcom „Kabaretu Pod Egidą”. Komunistyczne władze bardzo bolała popularność kabaretu, budowana na ironii wobec socjalistycznego systemu, dlatego wokół kabaretu zawsze działało co najmniej kilku tajnych współpracowników SB.
 |
| Jan Pietrzak w roli własnej w filmie Kochaj albo rzuć (1977) |
Inwigilacja i cenzura doprowadziły do tego, że wiele ze skeczy i monologów publiczność mogła usłyszeć po raz pierwszy dopiero dekadę później, w chwilowym okresie komunistycznej odwilży po powstaniu „Solidarności”, gdy pan Janek stał się jednym z jej bardów, a jego piosenki stały się nieoficjalnymi hymnami opozycji w czasach PRL-u (przede wszystkim „Żeby Polska była Polską” do muzyki pana Włodzimierza Korcza, a także „Taki Kraj”).
Po puczu Jaruzelskiego i przejęciu władzy przez jego juntę, amerykański prezydent Ronald Reagan organizując międzynarodowy Dzień Solidarności z Polską nawiązał właśnie do piosenki Pietrzaka nadając programowi telewizyjnemu tytuł "Let Poland Be Poland" („Żeby Polska była Polską”). Aż do końca istnienia PRL-u nazwisko Jana Pietrzaka znajdowało się również na specjalnej liście, na której umieszczono autorów pod szczególnym nadzorem peerelowskiej cenzury. Instrukcja dla cenzorów z 21 listopada 1976 roku zalecała:
"Wszystkie własne publikacje autorów z poniższej listy zgłaszane przez prasę i wydawnictwa książkowe oraz wszystkie przypadki wymieniania ich nazwisk należy sygnalizować kierownictwu Urzędu, w porozumieniu z którym może jedynie nastąpić zwolnienie tych materiałów. Zapis nie dotyczy radia i TV, których kierownictwo we własnym zakresie zapewnia przestrzeganie tych zasad. Treść niniejszego zapisu przeznaczona jest wyłącznie do wiadomości cenzorów"Po tzw. „zmianie systemu”, gdy powstała „wolna” III RP, pan Janek włączył się w politykę i już bez ogródek piętnował byłych komunistów. Pisał dla „Tygodnika Solidarność”, „Gazety Polskiej”, „Dziennika Polskiego” i innych. W 1995 roku został nawet kandydatem w wyborach na urząd Prezydenta RP, nawołując do przywrócenia kary śmierci i liberalizacji gospodarki (uzyskał 201 033 głosów – 1,12% poparcia, co dało mu 10. miejsce - inf. za Wikipedia). Dwa lata później bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Unii Prawicy Rzeczypospolitej i wspiera również działania zmierzające do przeprowadzenia w Polsce dekomunizacji (tzw. lustracji).
W 2005 został oficjalnym członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich, a w 2007 oficjalnie poparł Prawo i Sprawiedliwość w wyborach parlamentarnych, a także zasiadł w komitecie honorowego poparcia PiS-u. W 2010 był członkiem Warszawskiego Społecznego
Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. W wyborach prezydenckich 2015 roku dołączył do Ogólnopolskiego Komitetu Poparcia Andrzeja Dudy.
Pan Pietrzak od wielu lat jest jednym z promotorów powstania w Warszawie pomnika – Łuku Triumfalnego – upamiętniającego polskie zwycięstwo w wojnie z Rosją sowiecką w 1920 r., jednak dopóki warszawskie władze są nadal opanowane przez ludzi związanych z tzw. Platformą Obywatelską (jak np. obecna prezydent Warszawy Hanna Gronkiwicz-Waltz), dopóty nikłe są szanse na jego powstanie, gdyż oczywiste jest, że hałastra z Platformy Oszustw prędzej postawi kolejny tęczowy pomnik gloryfikujący jakieś zboczenia seksualne lub inną politycznie-poprawną bzdurę, niż zgodzą się na powstanie pomnika sławiącego Polski Naród.
Najlepiej pseudo-patriotyzm tych zachłannych pasożytów oddaje taki prosty przykładzik (jeden z tysięcy, niestety): pomimo ponad ćwierćwiecza istnienia „wolnej” i „demokratycznej” III RP, pan Pietrzak w 2016 roku ma dokładnie takie same kłopoty z lokalem dla swego Kabaretu, jak to było w czasach PRL-u, gdyż ekipa warszawskiego Towarzystwa Zalegalizowanego Złodziejstwa Cudzych Kamienic (zwanego oficjalnie Urzędem Miasta Warszawy) pod przewodnictwem cwaniary-szachrajki Gronkiewicz-Waltz właśnie wyrzuciła pana Janka z dotychczas zajmowanego lokalu...
© 888
26 kwietnia 2013
Aktualizacja i poprawki: DeS, 2016
Źródło publikacji: „FilmyPolskie888” ☞ tiny.cc/fp888
26 kwietnia 2013
Aktualizacja i poprawki: DeS, 2016
Źródło publikacji: „FilmyPolskie888” ☞ tiny.cc/fp888
☞ Pozycje dostępne w naszym Repozytorium
☞ Wikipedia - Jan Pietrzak
☞ Filmografia (wybrana)
☞ Strona Oficjalna pana Janka
☞ Strona Oficjalna budowy Łuku Triumfalnego '1920
ok.1965 „Kabaret Hybrydy” (Jan Pietrzak drugi od lewej)
(fot. brak informacji)
1967 „Kabaret pod Egidą” (Jan Pietrzak z lewej strony)
(fot. brak informacji)
1990
(fot. Romuald Pieńkowski © Fototeka Narodowa)
1992 25-lecie „Kabaretu pod Egidą”
(fot. brak informacji)
1995 - kandydat na Prezydenta III RP
(fot. brak informacji)
1997 30-lecie „Kabaretu pod Egidą”
(fot. brak informacji)
2012 na tzw. miesięcznicy smoleńskiej
(fot. brak informacji)
ARTYKUŁ PRZYWRÓCONY Z KOPII ZAPASOWYCH, Z TEGO POWODU ORYGINALNY FORMAT ARTYKUŁU MOŻE NIE PASOWAĆ DO FORMATU OBECNEGO BLOGU. NIEKTÓRE ILUSTRACJE MOGĄ BYĆ OBECNIE NIEDOSTĘPNE, A LINKI MOGĄ BYĆ NIEAKTUALNE.
OSTATNIE UAKTUALNIENIE: 2018-04-25-20:03 CET / wideo linki, fotografie, nagłówek (A.P.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz