W 1940 roku został wywieziony na Syberię, skąd wrócił do Polski po zakończeniu wojny. W 1955 roku ukończył wydział reżyserii na moskiewskim WGiK-u. W tym samym roku debiutował jako reżyser - wraz z Edwardem Skórzewskim zrealizował dwa filmy dokumentalne.
W roku 1959 dostał Złoty Krzyż Zasługi. W 1982 roku otrzymał dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za zasługi w propagowaniu kultury polskiej za granicą (za rok 1981). W 1983 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 1983 do 1987 roku był wiceprezesem ZG SFP, a w latach 1987-1989 członkiem Komitetu Kinematografii. W 1988 roku nadano mu tytuł honorowy Rady Państwa - "Zasłużony dla kultury polskiej".
W roku 1999 na 29. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym "Młodość" w Kijowie dostał honorową nagrodę za wkład w rozwój światowej kinematografii. W tym samym roku był nominowany do Polskiej Nagrody Filmowej w kategorii: Nagroda za osiągnięcia życia. Również w 1999 był nominowany do Nagrody Mediów "Niptel 99" za film "Ogniem i mieczem". W tym samym roku został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej - za osiągnięcia w pracy twórczej i artystycznej. 12 lutego 2004 odsłonięto gwiazdę Hoffmana w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi. W roku 2000 otrzymał "Super Wiktora 99" za całokształt twórczości.
Na 28. FPFF w 2003 roku w Gdyni został wyróżniony nagrodą dodatkową Jury za upór i determinację w tworzeniu wielkich dzieł historycznych. W 2005 otrzymał doroczną nagrodę Ministra Kultury w dziedzinie filmu. Również w 2005 roku został odznaczony medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis". W 2006 roku otrzymał nagrodę specjalną "Złote Spinki" przyznaną podczas uroczystości "Telekamer". Również w 2006 roku dostał Polską Nagrodę Filmową "Orzeł" w kategorii: Nagroda za Osiągnięcia Życia za rok 2005. W 2008 roku otrzymał Nagrodę Honorową Fundacji Kultury Duchowej Pogranicza za propagowanie dialogu międzykulturowego na 9. Międzynarodowych Dniach Filmu Dokumentalnego "Rozstaje Europy" w Lublinie. W 2009 roku na 34. FPFF w Gdyni otrzymał "Platynowe Lwy" za całokształt twórczości.
Przez 17 lat był kierownikiem artystycznym Zespołu Filmowego "Zodiak", a od 1997 roku jest współwłaścicielem spółki "Zodiak Jerzy Hoffman Production".
Hoffman debiutował w roku 1954 realizując wspólnie z Edwardem Skórzewskim film dokumentalny "Czy jesteś wśród nich?". Był to początek ich dziesięcioletniej współpracy. Do roku 1965 zrealizowali dwadzieścia siedem filmów dokumentalnych i trzy fabularne. Obaj twórcy mają znaczący udział w złotej dobie naszego dokumentu, która przypadała na koniec lat pięćdziesiątych i początek sześćdziesiątych. Określano ją jako czas "szkoły polskiej" w filmie dokumentalnym. O tym okresie swojej twórczości tak mówił sam reżyser:
"(...) Dokument stał się dla nas szkołą polskiej rzeczywistości i oczywiście szkołą warsztatu (...) Zaplecze doświadczeń dokumentalnych nauczyło nas przywiązywania wagi do realiów, do zwracania uwagi na szczegóły (...) do troski o to wszystko, co budzi wiarę widza w autentyczność pokazywanych mu wydarzeń." ("Film", 1975 nr 15)Filmy dokumentalne Hoffmana i Skórzewskiego zdobyły liczne nagrody między innymi w Oberhausen, Krakowie, Wenecji, Moskwie i Mannheim.
Debiut fabularny tej spółki reżyserskiej to komedia satyryczna "Gangsterzy i filantropi". Po zrealizowaniu jeszcze dwóch filmów, drogi współpracujących ze sobą przez ponad dziesięciolecie twórców rozeszły się.
Pierwszym samodzielnym obrazem Hoffmana był zrealizowany dla telewizji "Ojciec". Następny film - "Pan Wołodyjowski" rozpoczyna w życiu reżysera nową epokę realizacji wielkich widowisk filmowych. Film wszedł na ekrany w roku 1969. Janusz Zaremba tak o tym napisał:
"Hoffman zademonstrował nową stronę swojego talentu, jako reżyser wielkiego widowiska przygodowo - historycznego".
Następnymi filmami ("Potop", "Trędowata", "Znachor" i in.) udowodnił Hoffman swoje zamiłowanie do form kina popularnego, adresowanego do najszerszej publiczności, które jednak wykracza często poza funkcje rozrywkowe w potocznym znaczeniu tego słowa.
Przez długie lata Hoffman walczył o zdobycie funduszy na realizację filmu "Ogniem i mieczem" - adaptacji trzeciej części sienkiewiczowskiej "Trylogii" (w wydaniu książkowym chronologicznie - pierwszej). Zdjęcia rozpoczęto 13 października 1997, według dziewiątej wersji scenariusza. Film wszedł na ekrany w 1999 roku zdobywając ogromną, wielomilionową widownię.W roku 2003 Hoffman zrealizował film "Stara Baśń" według prozy Józefa Ignacego Kraszewskiego.
"Chciałem zdobywać widzów rozmachem, bogactwem i wyrazistością filmowych wizji. Szczególnie fascynowała mnie historia" - mówił reżyser o swojej twórczości w wywiadzie udzielonym Krzysztofowi Demidowiczowi ("Film", 2000 nr 3).W 2004 roku Hoffman rozpoczął realizację (bardzo skromnymi środkami) czteroodcinkowego filmu dokumentalnego "Ukraina - narodziny narodu". Reżyser jako pierwszy zdecydował się na przedstawienie tak wielkiego materiału historycznego. " 'Ukraina' nad którą pracuję - powiedział Hoffman - to fascynujący temat: narodziny, kształtowanie się narodu - od chrztu po dzień dzisiejszy." ("Rzeczpospolita" 2006 nr 44). Reżyser ma nadzieję, że film będzie bardzo szeroko dystrybuowany szczególnie w szkołach i na wyższych uczelniach, ten dokument bowiem jest według niego czymś w rodzaju podręcznika historii.
W 2011 roku Hoffman znów stanął za kamerą, by stworzyć kolejny widowiskowy fresk o polskiej historii. "1920: Bitwa Warszawska" to opowieść o wojnie polsko-bolszewickiej z 1920 roku wpisana w ramy wojennego melodramatu. Historia ułana (Borys Szyc) i pięknej piosenkarki (Natasza Urbańska), która rzuca scenę, by chwycić za karabin w obronie ojczyzny, był pierwszym polskim filmem zrealizowanym w technologii 3D. Za zdjęcia do produkcji odpowiadał jeden z najwybitniejszych polskich operatorów filmowych, Sławomir Idziak.
Niestety – technologicznie innowacyjna opowieść Hoffmana była aż nazbyt zachowawcza w sposobie pokazywania historii. Reżyser "Potopu" sięgał do stereotypów, tworząc w ten sposób patriotyczną czytankę o dzielnych Polakach i brutalnych bolszewikach, o roztropnym Piłsudskim i diabolicznym Leninie. I choć krytycy niemal jednogłośnie uznali "1920: Bitwę Warszawską" za artystyczną porażkę, przyciągnęła ona do kin ponad półtora miliona widzów. [co przecież jednoznacznie świadczy to o tym, że tzw. "krytycy" nie mają racji, a normalni Polacy - tak samo jak 100 lat temu, tak i dzisiaj - wysoko cenią sobie Patriotyzm, czego politycznie-poprawna autorka tej mini-biografii pana Hoffmana z pewnością nigdy nie będzie w stanie zrozumieć - dop. ITP]
W 1999 roku ukazała się książka Hoffman: "Chuligana żywot własny" (z cyklu "Ludzie kina") w opracowaniu Stanisława Zawiślańskiego oraz Joanny i Waldemara Piątków.
Filmografia
Filmy fabularne:
1962 - "Gangsterzy i filantropi" (reżyseria i scenariusz wspólnie z Edwardem Skórzewskim).Dwie komediowe nowele. Bohaterami pierwszej z nich są gangsterzy planujący napad na karetkę wożącą codzienny utarg do banku. W drugiej bezrobotny laborant zostaje wzięty za inspektora kontrolującego jakość usług w restauracjach. Komedia zasadzała się na sytuacyjnych dowcipach i umownej intrydze, jednoznacznie związanej z realiami polskiej rzeczywistości początku lat sześćdziesiątych. Nagrody: 1963 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za reżyserię i zdjęcia.
1964 - "Prawo i pięść" (reżyseria wspólnie z Edwardem Skórzewskim; według powieści Józefa Hena Toast; scenariusz Józef Hen).
Fragment polskiej, powojennej rzeczywistości na ziemiach zachodnich. Film zrealizowano w konwencji amerykańskiego westernu. Tematem filmu jest walka głównego bohatera z szabrownikami.
1965 - "Trzy kroki po ziemi" (reżyseria wspólnie z Edwardem Skórzewskim; scenariusze według reportaży prasowych i ankiety "Polityki" - nowela I i II - Jerzy Janicki, III - wspólnie z Józefem Kuśmierkiem i Edwardem Skórzewskim).
Trzy nowele o współczesnej tematyce obyczajowej: Rozwód po polsku, Dzień urodzin i Godzina drogi. Nagrody: 1965 - nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia.
1967 - "Ojciec" (film TV; średniometrażowy; scenariusz wspólnie z Ryszardem Pietruskim)
Kameralna opowieść. Chłopiec, zamiast ojca, przyprowadza do szkoły na rozmowę przypadkowo poznanego dorożkarza. Satyra na zagonionych rodziców niemających czasu dla własnych dzieci. Nagrody: 1967 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia; 1968 - "Złoty Ekran" (przyznawany przez pismo "Ekran").
1969 - "Pan Wołodyjowski" (według powieści Henryka Sienkiewicza, scenariusz wspólnie z Jerzym Lutowskim)
Druga połowa XVII wieku. Romansowa opowieść na tle wojen i dramatycznych wydarzeń na wschodnich kresach Rzeczypospolitej. Superprodukcja starannie oddająca realia i klimat powieści. Nagrody: 1969 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia; 1970 - "Złota Kaczka" (przyznawana przez pismo "Film") w kategorii: najlepszy film polski 1969 roku.
1974 - "Potop" (według powieści Henryka Sienkiewicza; scenariusz wspólnie z Adamem Kerstenem i Wojciechem Żukrowskim)
Dzieje miłości Andrzeja Kmicica, chorążego orszańskiego i Oleńki Billewiczówny podczas najazdu szwedzkiego na Polskę (1655-1660). Realizacja filmu to jedno z największych przedsięwzięć produkcyjnych w dziejach polskiej kinematografii. Nagrody: 1974 - Grand Prix na FPFF w Gdańsku; 1975 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia.
1976 - "Trędowata" (scenariusz według powieści Heleny Mniszkówny).
Tragiczny romans ordynata Waldemara Michorowskiego i guwernantki Stefanii Rudeckiej. Ekranizacja kiczowatej, lecz bardzo popularnej powieści z początków XX wieku.
1978 - "Do krwi ostatniej" (scenariusz Zbigniew Safjan).
Dramat opowiadający o wydarzeniach ostatniej wojny (tworzenie armii polskiej, bitwa pod Lenino), które miały decydujące znaczenie dla tysięcy Polaków przebywających na Wschodzie. Wielka polityka i dyplomacja splata się tutaj z losami zwykłych ludzi. Film składa się z dwóch części. Nagrody: 1978 - Nagroda Ministra Obrony Narodowej I stopnia; 1979 - Nagroda Specjalna Jury na FPFF w Gdańsku.
1979 - "Do krwi ostatniej" - serial TV.
1982 - "Znachor" (według powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza; scenariusz wspólnie z Jackiem Fuksiewiczem)
Część I - Antoni Kosiba; Część II - Maria Jolanta Wilczur.
Opowieść o wybitnym chirurgu, który stracił pamięć i jako znachor leczył ludzi na wsi. Druga adaptacja popularnej przedwojennej prozy Dołęgi-Mostowicza (pierwsza w 1937 roku).
1983 - "Wedle wyroków twoich" (według utworów Paula Hengge, Arta Bernda, Bogdana Wojdowskiego; scenariusz wspólnie z Janem Purzyckim).
Dramat wojenny przedstawiający tragiczne losy trzynastoletniej Żydówki walczącej o życie z hitlerowską machiną ludobójstwa. Film zrealizowano w konwencji metaforycznej przypowieści.
1992 - "Piękna nieznajoma" (według opowiadania Lwa Tołstoja; scenariusz wspólnie z Władimirem Żeleznikowem).
Akcja filmu rozgrywa się w 1916 roku, w pociągu jadącym z Petersburga do Sztokholmu. Porucznik Obozow spotyka tutaj urokliwą Ludmiłę. Każde z nich ma do wypełnienia tajną misję.
1999 - "Ogniem i mieczem" (scenariusz według powieści Henryka Sienkiewicza).
Ekranizacja pierwszej części Trylogii. Opowieść o wydarzeniach z XVII wieku: konflikcie polsko-ukraińskim, wojnach polsko-kozackich i powstaniu Bohdana Chmielnickiego. Na tym tle wielka miłość Jana Skrzetuskiego i Heleny Kurcewiczówny. Najkosztowniejsza realizacja filmowa w całej historii polskiej kinematografii. Nagrody: 1999 - Nagroda Jury za twórcze zamknięcie ekranizacji sienkiewiczowskiej epopei na FPFF w Gdyni; Nagroda Stowarzyszenia "Kina Polskie" Brylantowy Bilet dla filmu, który przyciągnął do kin najwięcej widzów; "Złote Zęby" - nagroda publiczności na FPF w Chicago; Nagroda Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej; 2000 - "Złota Kaczka" (przyznawana przez pismo "Film") w kategorii: najlepszy polski film, za rok 1999; I nagroda na MFF Słowiańskich i Prawosławnych w Moskwie.
2000 - "Ogniem i mieczem" - serial TV.
2003 - "Stara Baśń" - kiedy słońce było bogiem (według powieści Józefa Ignacy Kraszewskiego, scenariusz wspólnie z Józefem Henem)
Historia z czasów pogańskich. Powstawanie pierwszych zrębów państwowości. Jak powiedział sam reżyser: "film pełen ludzkich namiętności: miłości, zazdrości, walki o władzę".
2004 - "Stara Baśń" - serial TV.
2010 - "Bitwa Warszawska 1920", reżyseria i scenariusz - w produkcji. Losy młodego małżeństwa - aktorki teatrzyku rewiowego i ułana na tle wydarzeń wojennych 1920 roku. Kiedy mężczyzna idzie na front, kobieta zostaje w Warszawie - obydwoje zostaną świadkami i uczestnikami Historii: on jako uczestnik bitwy, która na 20 lat zadecydowała o losach Europy, ona zaś przeżyje najtrudniejsze dni miasta, do którego zbliża się wroga armia. Pierwszy polski film realizowany w formacie 3D. Premiera zapowiedziana na 19 września 2011.
Filmy dokumentalne
1954 - "Czy jesteś wśród nich?"1955 - "Uwaga chuligani!"
1956 - "Dzieci oskarżają"; "Jaś i Malgosia"
1957 - "Na drogach Armenii"; "Sopot 1957"
1958 - "Karuzela Łowicka"; "Pamiątka z Kalwarii"; "TOR"
1959 - "Gaudeamus"; "Typy na dziś"
1960 - "Dwa oblicza Boga"; "Dwa preludia"; "Pocztówki z Zakopanego"; "Reportaż prosto z patelni"
1961 - "Aby kwitło zycie"
1962 - "Hawana 61"; "Patria o muerte"; "Spotkali się w Hawanie"
1963 - "Visitez Zakopane"
1964 - "1956-57" (11) w "Chwila wspomnień"
1966 - "Jarmark Cudów"
1970 - "A najmilsze jest Mazowsze"
2007 - "Ukraina" - narodziny narodu. Zrealizowany na Ukrainie film zainspirowany książką byłego prezydenta Leonida Kuczmy "Ukraina nie Rosja". Praca nad produkcją (od 2004 roku) zajęła kilka lat. Powstały cztery odcinki po 50 minut w sześciu wersjach językowych: 1. "Od Rusi do Ukrainy" (historia Ukrainy do XVIII wieku); 2. "Ukraina czy Małorosja" (historia od końca XVIII wieku do początku XX); 3. "Na wieki razem" (historia od 1921 roku do Konferencji Jałtańskiej); 4. "Niepodległość" (historia do "pomarańczowej rewolucji" 2004 roku).
Teatr TV (m.in.):
1966 - "Nasze nowe życie" (autor: Jan Paweł Gawlik)1966 - "Szkoła miłości" (autor: Pierre Marivaux)
1967 - "Portret" (autor: Jan Paweł Gawlik)
1967 - "Starsza siostra" (autor: Aleksander Wołodin)
1968 - "Ojcowie" (autor: Wadim Sobko)
1969 - "Dług" (autor : Jan Paweł Gawlik)
1970 - "Śmierć Gubernatora" (autor: Leon Kruczkowski), również realizacja tv.
Ponadto, Jerzy Hoffman napisał scenariusz do filmu dokumentalnego "Kryptonim Oktan".
Występował w filmach fabularnych: "Gangsterzy i filantropi" (1963), "Szczur" (1995) i "Stara Baśń" (2003, jako lektor), oraz w filmach dokumentalnych: "Basia" (1993, realizacja Luiza Jesipowicz; film poświęcony córce Barbary Brylskiej); 2000 - "Prawda przeciw prawdzie" (realizacja: Janusz Kieszkiewicz; dokument o powstawaniu filmu "Ogniem i mieczem").
Ilustracja © Zodiak Jerzy Hoffman Film Production
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz