Nie pozwól aby przepadły stare fotografie, filmy czy pamiętniki! Podziel się nimi ze wszystkimi Polakami i przekaż do zasobów Archiwum Narodowego IPN!
OSTRZEŻENIE: NASZA WITRYNA JEST NIEPOPRAWNA POLITYCZNIE I WYRAŻA BEZMIERNĄ POGARDĘ DLA ANTYPOLSKICH ŚCIERW ORAZ WSZELKIEJ MAŚCI LEWACKIEJ DZICZY I INNYCH DEWIANTÓW.
UWAGA: PRZEGLĄDASZ STRONY ARCHIWALNE!
NASZ ZAWSZE AKTUALNY ADRES BIEŻĄCEJ STRONY TO:
tiny.cc/itp2

Pacuła, Joanna

Joanna Pacuła jest jedną z nielicznych aktorek polskich, które zrobiły jakąkolwiek karierę w Hollywood - i chyba jedyną w wieku po czterdziestce, która jest tam nadal aktywna zawodowo. Od ponad 30 lat!

Pani Pacuła urodziła się 2 stycznia 1957 roku w Tomaszowie Lubelskim. Jej ojciec jest inżynierem, matka farmaceutką.
Zainteresowanie aktorstwem przejawiała już w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. Bartosza Głowackiego, gdzie wystąpiła m.in. w przedstawieniu „Motyle są wolne” (Butterflies Are Free) Leonarda Gershawa. Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, w latach 1979-1981 występowała na scenie warszawskiego Teatru Dramatycznego w spektaklach: „Ćwiczenia z romantyzmu” w reżyserii Gustawa Holoubka, „Bałałajkin i spółka” i „Operetka” Gombrowicza, w którym wyciągnięto ją nagą z trumny, oraz w „Jak wam się podoba” (As You Like It) Williama Szekspira.
W Teatrze Telewizji wcielając się w rolę Desdemony oddała oszołomienie biegiem wydarzeń i godność, jaka zostaje kobiecie w jednej z czterech tragedii szekspirowskich „Otello” (1984) z Danielem Olbrychskim w roli tytułowej.

W kinie zadebiutowała rolą studentki, uczestniczki letniego obozu językoznawczych kół naukowych w filmie kina moralnego niepokoju pt. „Barwy ochronne (1976) Krzysztofa Zanussiego. W telewizji zagrała m.in. w dwóch filmach Jana Łomnickiego – „Akcja pod Arsenałem (1977) jako Duśka Bytnarówna, siostra „Rudego" i „Dom (1980) w roli Ewy Szymosiuk. Jej pierwszą większą rolą była postać rozmarzonej praktykantki pielęgniarki Joli „Sarny", skłóconej z rodzicami, bezradnej wobec rodzącej się miłości w trzyodcinkowym dramacie telewizyjnym „Zielona miłość (1980).

W grudniu 1981 roku, kiedy w Polsce wprowadzono stan wojenny, przebywała w Paryżu i tam związała się z Romanem Polańskim, który pomógł jej zdobyć pracę modelki, a jej twarz zdobiła okładki magazynów mody takich jak Vogue (jako jedna z nielicznych pojawiła się na jego okładce dwukrotnie), Cosmopolitan czy Harper's Bazaar. Jej ostatnią rolą w polskiej kinematografii była rola Elwiry w serialu „Życie Kamila Kuranta" (zrealizowanym w 1981 roku jeszcze przed stanem wojennym).

Podczas wakacji w Nowym Jorku w 1982 roku ukradziono  jej paszport. Było to jednym z powodów pozostania w Stanach Zjednoczonych, gdzie przebywa do dzisiaj i od wielu lat jest obywatelką tego kraju.

Zamieszkała początkowo u przebywającej za oceanem aktorki Elżbiety Czyżewskiej, rozpoczynając karierę aktorską i współpracę z reżyserami hollywoodzkimi. Relacje z Czyżewską stały się podstawą dla filmu „Anna” według scenariusza Agnieszki Holland.
Wkrótce wyszła za mąż za amerykańskiego producenta filmowego, o 12 lat starszego Hawka Winchela Kocha Młodszego (Hawk Winchel Koch Jr.).

Na samym początku amerykańskiej kariery starała się o rolę Rachel w sławnym „Łowcy Androidów” (Blade Runner, 1982). Pomimo przychylności reżysera Ridleya Scotta, nieadekwatna wówczas znajomość angielskiego i silny „wschodnioeuropejski” akcent były jednak przeszkodą nie do pokonania. Natomiast jej pierwsza przełomowa rola Iriny, otrzymana rok później za rekomendacją Polańskiego w filmie amerykańskim „Park Gorkiego” (Gorky Park, 1983) z Lee Marvinem w głównej roli, doczekała się nominacji do nagrody Złotego Globu w kategorii najlepszej kobiecej roli drugoplanowej. Rola to zajęła później 57 miejsce w rankingu 100 najlepszych kreacji aktorskich wszechczasów magazynu Premiere.
W 1984 roku trafiła na listę najbardziej obiecujących aktorek amerykańskiego Screen World (Świat Ekranu). W tym czasie też dwukrotnie wręczała nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej (Oskary): w 1983 roku w kategorii najlepszego filmu zagranicznego, a w 1984 roku za najlepsze zdjęcia.

Urodziwa i wspaniale zbudowana aktorka rok później otrzymała propozycję zagrania roli Elizabeth, kochanki Johna Grey'a granego przez Mickey Rourke'a w filmie „9½ tygodnia”. Jej mąż nie chciał jednak, aby rozbierała się w filmach i ostatecznie rolę tę zagrała Kim Basinger, a sam film przeszedł do historii. Z tych samych powodów odrzuciła główne role kobiece w filmach „Brazylia” (Brazil, 1985) oraz „Żądza władzy” z Richardem Gere'm (Power, 1986).
Jej pozycję w Hollywood wzmocniła jednak rola Żydówki Luki w uhonorowanym prestiżowym Złotym Globem miniserialu wojennym CBS „Ucieczka z Sobiboru” (1987). Aktorskim osiągnięciem była nominowana do nagrody Saturna rola modelki żyjącej pod wpływem kapłanki voodoo w horrorze „Pocałunek” (The Kiss, 1988).
Rok później mogła zostać pierwszą polską dziewczyną Bonda w filmie „Licencja na zabijanie” (Licence to Kill, 1989) w głównej roli kobiecej obrazu, jednak z nieznanych dokładnie przyczyn (niektóre źródła sugerują odrzucenie tej roli przez Pacułę) tak się nie stało i dopiero 6 lat później zaszczyt ten przypadł Izabelli Skorupco w „GoldenEye” (GoldenEye, 1995). Po Bondzie pani Pacuła odrzuciła także z nieznanych powodów rolę Vicky Vale w „Batmanie” (Batman, 1989) Tima Burtona, co zresztą zemściło się kilka lat później.
W następnym roku wpływowy amerykański magazyn People umieścił ją na liście 50 najpiękniejszych ludzi świata. Nic dziwnego więc, że reżyser Paul Verhoeven chciał właśnie ją obsadzić w filmie „Nagi instynkt” (1992). Jednak po przeczytaniu scenariusza Pacuła odrzuciła tę propozycję, prawdopodobnie ze względu na obiekcje męża co do nagich scen, pomimo, że aktorka przecież wcześniej (ani później) nie unikała przecież nagich i pół-nagich scen. Tak też utraciła kolejną (po „9½ tygodnia”) teoretycznie znakomitą rolę, po której mogła stać się sławna na całym świecie.
Jak to w życiu bywa, następna taka szansa już nie przydarzyła się po raz trzeci, a sama aktorka - niezasłużenie - w hollywoodzkich kręgach została uznana za grymaśną i wybredną... Gdy ubiegała się o rolę Kobiety-Kota w „Powrocie Batmana” (Batman Returns, 1989), tym razem to reżyser filmu, Tim Burton, od razu  zdecydowanie odrzucił jej propozycję i zaangażował do tej roli Michelle Pfeiffer.
Pani Pacuła zagrała wówczas rolę kochanki pianisty znudzonej swym bezbarwnym, pozbawionym erotyki małżeństwem w adaptacji znanej powieści Alberto Moravii „Mężowie i kochankowie” (La Villa del venerdì, 1992). Następnie partnerowała Stevenowi Seagalowi w filmie „Wybraniec śmierci” (Marked for Death, 1990), była obiektem seryjnego mordercy w thrillerze „Zagadka osobowości” (Body Puzzle, 1993), kochanką Doca Holliday'a (w tej roli Val Kilmer) – Kate – w popularnym westernie „Tombstone” (1993), futurystyczną femme fatale [co to jest?] w psychologicznym filmie sci-fi „Głęboka czerwień” (Deep Red, 1994) i Nadią, rosyjskim naukowcem w niezłym thrillerze „Wirus” (Virus, 1999).

Występowała jednak przede wszystkim w amerykańskich filmach tzw. klasy B oraz w rolach drugoplanowych. Grała też w mniej znanych produkcjach włoskich, francuskich, hiszpańskich, izraelskich, fińskich i nowozelandzkich.

W dość popularnym w Europie filmie „Moskiewska gorączka” (Moscow Heat, 2004) nieźle zagrała pasującą do niej rolę Saszy i w tym samym roku wystąpiła też w jednej z głównych ról w mało znanym thrillerze „Łatwa śmierć” (Dead Easy, 2004).
W 2011 zagrała Ruth, żonę znanego oszusta Bernie Madoffa w filmie "The Banksters, Madoff with America" (według nieoficjalnych od dystrybutora, prawdopodobny tytuł polski filmu to „Bankster” i ukaże się w drugiej połowie 2013 roku), jednak z uwagi na nadal trwające śledztwo wobec niektórych postaci prowadzone przez FBI, film będzie miał swą premierę w USA dopiero za kilka tygodni.
Ewa Pacuła
Jedną z jej ostatnich ról do dzisiaj była dostrzeżona przez fanów serialu „Kości” (Bones) postać Driny Mirgi w 19-tym odcinku 9-go sezonu tego serialu, emitowanego w USA w 2014 roku.

Pani Pacuła ma 2 siostry, z których młodsza siostra Ewa obecnie buduje swą karierę jako modelka i prezenterka.


opracownie: 888
2 stycznia 2013
www.FilmyPolskie888.blogspot.com
(poprawki i zmiany: grudzień 2015 / 999 oraz PR)



P.S.
Pomimo często rozpowszechnianej w sieci i magazynach filmowych informacji o udziale Joanny Pacuły w teledysku do piosenki Roberta Palmera „Addicted to Love” z 1986 roku, jest to informacja absolutnie błędna.
Julia Bolino
(nie Joanna Pacuła)
Jak obszernie wyjaśnił to w komentarzu poniżej pan Mateusz z Opola, początki tej plotki mają źródło w komentarzu radiowego redaktora muzycznego Marka Gaszyńskiego, który podczas prezentacji piosenki miał skomentować wygląd jednej z występujących w teledysku modelek jako podobnej do Joanny Pacuły i zażartować, iż pod makijażem może rzeczywiście skrywa się pani Pacuła. Przypominamy więc ponownie, że pani Pacuła naprawdę NIE występuje i nigdy nie wystąpiła w tym teledysku.


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
Filmografia (polski)


Zielona miłość (1978)
© Filmoteka Narodowa

Dom (1980)
© Filmoteka Narodowa

Jan Serce (1981)
© Filmoteka Narodowa

07, zgłoś się (1981)
© Filmoteka Narodowa

Park Gorkiego (1982) Gorky Park
© Orion Pictures

Park Gorkiego (1982) Gorky Park
© Orion Pictures

Ucieczka z Sobiboru (1987) Escape from Sobibor
© Zenith Entertainment / CBS
Wybraniec śmierci (1990) Marked for Death
© 20th Century Fox

Tombstone (1993)
© Buena Vista Pictures
Wirus (1999) Virus
© Universal Pictures
Łatwa śmierć (2004) Dead Easy
© MoviWorld


The Banksters, Madoff with America (2013)
© DragonLion Media



                        





POWYŻSZY ARTYKUŁ ZOSTAŁ PRZYWRÓCONY Z KOPII ZAPASOWYCH, Z TEGO POWODU FORMATOWANIE ARTYKUŁU LUB ILUSTRACJI MOŻE NIE PASOWAĆ DO FORMATU TEGO BLOGU. NIEKTÓRE ILUSTRACJE MOGĄ BYĆ OBECNIE NIEDOSTĘPNE.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

UWAGA: PRZEGLĄDASZ STRONY ARCHIWALNE!
NASZ ZAWSZE AKTUALNY ADRES BIEŻĄCEJ STRONY TO:
tiny.cc/itp2