Machalica, Piotr

- Nie chciałbym, żeby pomyślał pan, że narzekam, ale mam poczucie, że wchodzę w czas, który jest kompletnie nie mój - powiedział w wywiadzie w 2012 r. - Nie umiem się dopasować. To czas wszechobecnego internetu i Facebooka. To tam ustala się, co jest dobre, a co kiepskie.
Piotr Machalica był aktorem filmowym i teatralnym, znanym także jako uznany wykonawca piosenki aktorskiej i kabaretowej.

Urodził się 13 lutego 1955 roku w Pszczynie.
Pochodził z rodziny aktorskiej.

W 1981 roku ukończył PWST w Warszawie, gdzie podobno zdawał głównie w celu „ucieczki” przed wojskiem. Jest aktorem Teatru Powszechnego w Warszawie. Od 1980 roku stale pojawia się także w spektaklach Teatru TV (m.in. rola Fortynbrasa w „Hamlecie” 1985, Arskiego w „Cyrografie” 1999). Znany z interpretacji piosenki aktorskiej (Nagroda w Opolu w 1986 roku).

W filmie zadebiutował w 1979 roku u Lecha Majewskiego w baśniowym „Rycerzu”. W latach 1979-81 wsławił się rolą Pawła Wawrzeckiego w odcinkowym filmie historycznym Jerzego Sztwiertni „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” (1982 – nagroda zespołowa I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za osiągnięcia aktorskie).
W 1981 roku wystąpił w głośnym filmie Feliksa Falka „Był jazz”. Z Falkiem później współpracował niejednokrotnie. W 1984 roku zagrał u niego w „Idolu”, dwa lata później w „Bohaterze roku”, a w 1990 w komedii „Kapitał, czyli jak zrobić pieniądze w Polsce”, gdzie wystąpił wraz z ojcem, Henrykiem Machalicą.

Kapitał, czyli jak zrobić pieniądze w Polsce (1989)

W 1983 roku wystąpił w filmie TV „Adopcja” Grzegorza Warchoła. Grał u Roberta Glińskiego („Rośliny trujące” 1985), Jacka Bromskiego („Ceremonia pogrzebowa” 1984, „Zabij mnie glino” 1987, „Sztuka kochania” 1989, „Kuchnia polska” 1990-92, „1968. Szczęśliwego Nowego Roku” 1992), Janusza Majewskiego („Maskarada” 1986, „Stan strachu” 1989, serial „Bar Atlantic” 1996, „Złoto dezerterów” 1998, „Kameleon” 2001), Andrzeja Wajdy („Biesy” 1988), Krzysztofa Krauzego („Nowy Jork – czwarta rano” 1988) i Krzysztofa Kieślowskiego („Krótki film o miłości”, „Dekalog IX” 1988, „Biały” 1993).

W 1990 roku wystąpił jako Jean Perrin w biograficznym filmie polsko-francuskim o życiu Marii Curie – Skłodowskiej (ponownie obok ojca). Grał zesłańca w serialu Janusza Zaorskiego „Panny i wdowy” (1991) i Steve’a – jednego z bohaterów filmu Sławomira Idziaka „Enak”, obok Iréne Jacob (1992). W 1992 roku wystąpił w komedii Filipa Bajona „Sauna” oraz w jednej z głównych ról w filmie dla młodzieży „Smacznego, telewizorku” Pawła Trzaski. Pojawił się w filmowym debiucie reżyserskim Krystyny Jandy („Pestka” 1995) i Marka Kondrata („Prawo ojca” 1999).

Dzień świra (2002)

W 1996 roku zagrał podwójną rolę w kontrowersyjnym filmie Andrzeja Żuławskiego „Szamanka”. Trzykrotnie współpracował z Markiem Koterskim – w 1995 roku zagrał brata Adama w „Nic śmiesznego”, w 2002 – psychoanalityka w „Dniu świra” oraz lekarza w filmie „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” (2006). W 2000 roku pojawił się w głównej roli w filmie telewizyjnym „Nieznana opowieść wigilijna”, powstałym na motywach klasycznej opowieści Dickensa.
W 1995 roku wcielił się w postać Henryka Jakubowskiego w serialu TV „Sukces” – do roli powrócił zaś wraz z wznowieniem serialu w 2000 roku. W 1998 roku grał szefa BORu w „Ekstradycji 3”, rok później wcielił się w postać Artura Oziębły w serialu TV „Ja, Malinowski”. W latach 2003-2004 występował też jako Jerzy Leszczyński w familijnym serialu „Rodzinka”.

Ponadto gościnnie występował w takich serialach, jak: „Maszyna zmian” (1995-96), „13 posterunek” (2000), „Na dobre i na złe” (2001), „Męskie – żeńskie” (2004), „Pensjonat pod Różą” (2004), „Niania” (2006).

W 1999 roku odcisnął swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. Od 2006 roku był dyrektorem Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.

Jako aktor śpiewający zasłynął interpretacjami piosenek Bułata Okudżawy i Georgesa Brassensa (płyta Polskiego Radia wydana w 2002). Występował w spektaklu Magdy Umer „Zimy żal” oraz w spektaklu kabaretowym „Big Zbig Show” Zbigniewa Zamachowskiego.

W 2008 roku zagrał w polsko-amerykańskiej produkcji pt. "Mała wielka miłość", gdzie wcielił się w postać ginekologa. W 2009 roku zagrał w filmie "Piętnaście fotografii". W 2010 roku po raz trzeci użyczył głosu Aslanowi w filmie fantasy t. "Opowieści z Narnii: Podróż Wędrowca do Świtu".

Piotr Machalica był mężem Małgorzaty Machalicy, para rozwiodła się. Mieli dwójkę dzieci: córkę Sonię i syna Franciszka.

Odszedł w wieku 65 lat 14 grudnia 2020 roku z powodu powikłań chorobowych wywołanych koronawirusem Covid-19.



Piotr Machalica - „Très bien, sehr gut”
(piosenka i czołówka z serialu „Na kłopoty… Bednarski”)

Muzyka: Henryk Kuźniak
Słowa: Andrzej Jarecki

Anioł w szafie (1987)

Sztuka kochania (1989)

Kuchnia Polska (1991)

2012

źródła:
brak autora, Wirtualna Polska: Biografia Piotra Machalicy - film.wp.pl/id,191,name,Piotr-Machalica,osoba_biografia.html
Rafał Krzymiński, Gazeta Lubuska: Piotr Machalica: Mojego świata już nie ma

ilustracje:
fot.1 © Sławek / wikipedia
fot. ostatnia © Mariusz Kapał
wsyztskie inne fotografie © Filmoteka Narodowa

---

ARTYKUŁ PRZYWRÓCONY Z KOPII ZAPASOWEJ. Z TEGO POWODU FORMATOWANIE ARTYKUŁU LUB ZAŁĄCZONYCH DO NIEGO ILUSTRACJI MOŻE NIE PASOWAĆ DO OBECNEGO FORMATU. NIEKTÓRE ILUSTRACJE MOGĄ BYĆ OBECNIE NIEDOSTĘPNE.

OSTATNIE UAKTUALNIENIE: 2020-12-15-19:55 / Adam